Maiskuilen droog en vol zetmeel

Per grondsoort werden weinig verschillen gezien, maar er is wel variatie tussen regio's: van noord naar zuid nemen VEM, VEVI, DVE en drogestofgehalte bijvoorbeeld toe, terwijl de structuurwaarde iets afneemt van noord naar zuid. Het drogestofgehalte van de kuilen is het hoogst in Zeeland (403 g/kg) en Limburg (405 g/kg) en het laagste in Friesland (366 g/kg) en Flevoland (369 g/kg).

Een bijzonder jaar

René Knook, Productmanager Rundvee bij De Heus Voeders, noemt 2017 wel een bijzonder jaar: 'Dit blijkt niet zo zeer uit de gemiddelde voederwaarde van de snijmaïs en de verschillen tussen regio's, maar wel uit de grotere variatie binnen de regio's.'

Die variatie is te verklaren door de snelle afrijping van de maïs in 2017, waardoor met name de drogestofgehalten enorm snel konden stijgen. 'Het is dan lastig om precies het juiste oogstmoment te kiezen', legt Knook uit.

Daarbij was het najaar ook nog eens nat, zodat tussen de buien door een geschikt moment gekozen moest worden en op bepaalde plekken was het gewoon te nat. 'Ondanks de moeilijke omstandigheden kunnen we wel concluderen dat de gemiddelde voederwaarde van de snijmais in 2017 met 974 VEM en meer dan 380 g zetmeel per kg drogestof prima is,' oordeelt Knook.

Mineralen en spoorelementen

Het valt Robin Wolf van Eurofins op, dat sommige mineralen en spoorelementen een duidelijk verloop vertonen van noord naar zuid: 'Het zink-, koper en boriumgehalte van de kuilen is in het noorden van het land duidelijk lager dan in het zuiden, terwijl het chloor- en mangaangehalte in het noorden hoger is.'

Ook het seleniumgehalte van de kuilen is hoger in Zuid-Nederland dan in de noordelijke provincies.