Déjà vu?

Een week na de schitterende voorstelling ‘Mansholt’ peins ik nog steeds over de boodschap van Mansholt toen en de setting van nu. De voorstelling had als leidraad ‘over een politicus op drift en een boer in nood’. Twee thema’s die nu nog perfect passen.
In veel van onze agrarische takken is de situatie op dit moment zeer zorgelijk; opbrengstprijzen ver beneden de kostprijzen en discussies over de gewenstheid van diverse sectoren. Kijk naar hetmaatschappelijke vraagstuk rond de intensieve veehouderij of de mogelijke aanwezigheid van ongewenste organismen in bloemen en planten, veronder-steld door een op drift geraakte politicus in Moskou.
Veel van onze kwaliteitsproducten brengen veel te weinig op of worden onderworpen aan extreem zware kwaliteitscontroles door instanties in binnen- en buitenland. Begrijp me goed, aan voedselkwaliteit en voedselzekerheid mag nooit worden getornd. Onze land- en tuinbouwproducten zijn nog nooit zo veilig geweest als nu, zowel op het gebied van volksgezondheid als van milieu, dierenwelzijn, dier- en plantgezondheid.
Toch worden veel van onze producten veel en veel te goedkoop betaald. Steeds maar meer leveren tegen betere standaarden voor minder geld. Dit moet stoppen. Het kan nooit zo zijn dat we teruggaan naar de begintijd van Mansholt, waar voedsel beperkt of niet verkrijgbaar was, met honger en geweld als gevolg. Voedsel is een primaire levensbehoefte en moet altijd beschikbaar zijn tegen de beste kwaliteit.
Dit betekent dat de simpele basisregel van vraag en aanbod nooit alleen mag gelden. Enige sturing op productie en op beloning is gewenst, want iedere burger in Nederland en in de wereld heeft recht op de invulling van deze basisbehoefte.
Dus, politici, kom uit uw ivoren toren en zorg dat de drie basisbehoeften van de mens, eten, onderdak en kleding, ingevuld blijven met de kwaliteitsproducten van onze land- en tuinbouw. Producten die een eerlijke prijs verdienen én krijgen, zodat de huidige boeren en tuinders niet weer hetzelfde lot staat te wachten als destijds: ‘een boer in nood’.

Mark Tijsen,