De nieuwe bedrijfsauto

Dol waren we op onze 23 jaar oude bedrijfsauto, een gouden Toyota Surf met een dak dat open kon schuiven. We transporteerden er alles in en mee voor ons bedrijf: de diesel voor de generator, hout en cementzakken voor de bouw. We sloopten vaak alle stoelen eruit om maar zoveel mogelijk mee te kunnen nemen.
De dagen dat we aan de kant van de weg stonden volgden elkaar echter steeds sneller op en een enkele keer moesten we de gaten in de radiator met bananenbladeren dichtbinden om nog voor het donker thuis te komen.
In het regenseizoen lagen er steeds grotere plassen in de auto en het werd tevens lastiger om heuvelopwaarts te rijden. Dit was voor ons toch wel het teken dat het tijd werd een andere bedrijfsauto aan te schaffen. Het was misschien overcompensatie toen we uiteindelijk besloten onze gouden Surf in te ruilen voor een zwarte Toyota Landcruiser van acht jaar oud. Maar we wilden nu toch graag een betrouwbare auto die een robuust leven in Afrika aan zou kunnen.
Via een vriend kwamen we in contact met een gewaardeerde Tanzaniaan die auto’s inklaart die vanuit Japan worden geïmporteerd. Hij zou onze Toyota Landcruiser die net was gearriveerd in Mombassa inklaren en naar Moshi brengen.
Het was een feest toen hij de auto bij ons afleverde. Maar bij een snelle controle van de auto bleken de ‘minor dents and scratches’ (kleine deukjes en krassen) die op het formulier beschreven stonden, toch een flinke deuk in de rechter voorkant te zijn die gecamoufleerd werd met wat zwarte siliconenkit. Een koplamp was in allerijl vervangen en werd met verschillende onderdelen bij elkaar gebonden met tiewraps.
Hoewel de importeur aanvankelijk de schade ontkende en zelfs opperde dat de verkoper misschien wel een andere auto op de boot had gezet, gaf hij uiteindelijk toe dat hij verantwoordelijk was voor de schade.
Dezelfde dag lieten we de nieuwe Landcruiser bij onze tussenpersoon verzekeren. Deze man bleek ook net een wagen te hebben geïmporteerd en liet ons de foto’s zien van zijn nieuwe auto. De foto’s toonden echter meer een pakketje schroot dan een nieuwe auto. De chauffeur van zijn importeur was, eenmaal vertrokken uit de haven, van de weg geraakt en meerdere malen over de kop geslagen. Na dit gezien te hebben waren wij er met onze deuken nog niet zo slecht van afgekomen. Maar de volgende importauto zullen we zelf vanuit de haven naar Moshi rijden, dat is wel zeker.
Christine Brandsma