Gebiedscoöperatie moet draagvlak creëren

Mike SchellartEen ‘aangepast boerenplan’, geen 300 hectare moeras, ruimte voor zeker vier tot zes boerenbedrijven en mogelijk meer als de agrariërs ook natuur gaan beheren en recreatie ontwikkelingen. En de regio zelf mag het 600 hectare grote gebied onder de rook van Rotterdam vormgeven. Zo luidt het advies van Cees Veerman over het Buijtenland van Rhoon.
Daarmee zorgt de oud-landbouwminister voor een kentering in het veertien jaar lang durende dossier, dat vooral de laatste jaren muurvast zit. Twee bemiddelaars gingen Veerman zelfs voor, zonder resultaat. Sterker nog, de ergernis van boeren én bewoners tegen de provincie groeide.
En daarmee ook de maatschappelijke weerstand. Twee Rhoonse boerendochters startten een burgerinitiatief. De boeren lieten door de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap een alternatief boerenplan ontwerpen. Voorzitter Jaap Dirkmaat liep daarmee met succes heel wat drempels plat, bij gemeente Albrandswaard, in het Haagse provinciehuis, de Tweede Kamer en het ministerie van Economische Zaken. Er werd een motie van VVD’er Rudmer Heerema aangenomen, staatssecretaris Sharon Dijksma maande de provincie de impasse te doorbreken en Veerman kwam.
Wat anderen jarenlang niet lukte, krijgt ‘de autoriteit’ Veerman voor elkaar. Zijn ‘bevindingen’ en ‘aanbevelingen’ krijgen overal lof. Niet alleen omdat hij het boerenplan noemt als bouwsteen voor de inrichting en het beheer van het gebied, maar vooral omdat hij de vinger op de zere plek legt: er moet draagvlak in de regio komen.
Zijn analyse is dan ook messcherp. In niet mis te verstaande woorden veegt hij de vloer aan met het provinciale plan én vooral de aanpak. Hij concludeert dat bestuurders ‘met een zekere gedecideerdheid, om niet te zeggen arrogantie het plan van bovenaf hebben gepresenteerd’. De aanpak van de provincie was ‘te veel topdown’, aldus Veerman vorige week tijdens de presentatie. Ook mankeerde het aan empathisch vermogen. ‘Er is geen draagvlak bij boeren, bewoners en maatschappelijke organisaties. Dit is een doodlopende weg.’
Zijn conclusies zijn niet zonder consequenties gebleven. Wat intimi tijdens de presentatie opviel, was dat er een compleet nieuw provinciaal projectteam aanwezig was. Veldhuijzen, ook in de vorige collegeperiode gedeputeerde, zit nog op zijn post.
Er moet nu een alternatieve aanpak en invulling voor het Buijtenland van Rhoon komen via een ‘organisch proces’. Een gebiedscoöperatie gaat daarmee aan de slag. Grote vraag is wie daarin komen. Veerman adviseert dat die voor de helft wordt ingevuld door de provincie, de andere helft door de regio.
De boeren zijn nog sceptisch. Niet voor niets, het vertrouwen in de overheid is na al die jaren tot een dieptepunt gedaald. Ze willen dan ook een ‘serieuze stem’ in de coöperatie. Veerman spreekt over doorpakken, losse eindjes en onduidelijkheden wegnemen en beloftes inlossen. Wat hij bedoelt, is dat de provincie zijn handen eraf haalt en het gebied en de invulling daarvan teruggeeft aan de regio.