We kunnen dit… toch?

De uitdagingen zijn groot. Vooral de kwaliteit van het oppervlaktewater voldoet in veel gebieden niet aan de normen van de Kaderrichtlijn Water. Deze normen moeten in 2027 (over vier jaar!) gehaald worden. Hoewel er ongetwijfeld na-ijl effecten optreden, (persistente gewasbeschermingsmiddelen uit het verleden) zal het voor ons als kwekers een noodzaak zijn om de emissies naar het grond- en oppervlaktewater te minimaliseren.

Binnen onze sector missen we het landbouwkundig onderzoek om de richting aan te geven hoe we de problemen op kunnen lossen. Met de politieke keuze (maar ook een keuze van onze sector) om het Productschap Tuinbouw op te heffen ligt de verantwoordelijkheid voor innovaties bij de individuele bedrijven of bij private samenwerkingsprojecten.

Individuele initiatieven en uitwisseling van ervaringen, hoe emissies te beperken via studiegroepen, webinars, innovatiekringen, andere groepsbijeenkomsten en vakbladartikelen is voor onze sector de aangewezen weg. Als vakgroep, ondersteund door de overheid, doen we er alles aan om die uitwisseling van ervaringen te faciliteren.

Maar niet alleen op bedrijfsniveau moet er veel gebeuren. Uit rapportages van het Praktijkonderzoek Plant en Omgeving uit 2007 blijkt dat de teelt van bomen, vaste planten en zomerbloemen niet uitspoelingsgevoelig is. Dit biedt kansen. Immers, hieruit volgt dat de teelt van bomen, vaste planten en zomerbloemen ook in kwetsbare gebieden mogelijk is zonder de omgeving onevenredig te belasten. De overheid geeft aan dat er in bufferstroken rond beekdalen eventueel bossen aangeplant kunnen worden.

Naar mijn mening past boomteelt daar naadloos in. De teelt van bomen, vaste planten en zomerbloemen kan in principe met minder emissies naar grond en oppervlaktewater dan natuurgebieden emitteren.

Immers de sloten worden schoon gehouden van bagger en bladeren, waardoor de kwaliteit van het oppervlaktewater beter wordt. Aan ons als kwekers de uitdaging om de emissie van mineralen en gewasbeschermingsmiddelen tot een uiterst minimum te beperken.

Zo kunnen we niet alleen schoon telen, maar ook producten voortbrengen die bijdragen aan CO2 vastlegging, vergroting van de biodiversiteit en vergroening van stad en platteland. Dit kunnen we en dit moeten we.