'Waar komt straks ons voedsel vandaan?'

Maar misschien komt het ook wel door de stoppende veehouders. Afgelopen jaar kan ik er zo al tussen de vijf en tien opnoemen die zijn gestopt of gaan stoppen in een straal van 50 kilometer. Zonde. Stikstof lijkt te worden doorgeschoven naar projectleiders, dus daar komen huizen voor in de plaats. Geen koeien meer.

Maar dat niet alleen. Je kunt de radio of televisie niet aanzetten of het gaat over de gas- en olieprijzen die blijven stijgen. Iedereen merkt het bij het tanken. Er wordt zelfs over nagedacht om weer naar gas te gaan boren in Groningen, zodat de prijzen dalen. Want er zijn productiebedrijven die moeten stoppen, omdat ze geen winst meer kunnen draaien.

Zo ook met de kunstmestprijzen. Deze zijn sky high en de kunstmestfabrieken hebben besloten om te stoppen met produceren. Zorgelijk voor aankomend teeltseizoen. We hebben de meststoffen toch nodig om het voedsel te kunnen produceren. Bij ons in de buurt hebben telers al besloten om geen tarwe te zaaien, want die teelt vraagt veel stikstof en als kunstmest straks duur is, kan de teelt niet meer uit. Daarvoor is er nu gras gezaaid.

Door deze ontwikkelingen vraag ik me echt vaak af hoe de veehouderij en de rest van de agrarische sector eruit gaat zien over vijf of tien jaar. Ik hou van het werken met dieren en kan echt blij naar bed gaan als een zwaar kalf, dat ook nog eens achterstevoren lag, toch levend wordt geboren. Ik geef de dieren de liefde die zij nodig hebben. Ik kan dan ook echt genieten van het eten, als ik weet dat het uit de tuin en stal komt.

Maar waar komt ons voedsel straks vandaan? Ver buiten Europa, want dat is lekker goedkoop? Of misschien gaan we wel massaal over naar fabrieksvlees? Ik moet er niet aan denken.