'Kan de politiek stoppen met zichzelf bezig zijn?'

Kamerleden slaan steeds harder en ook vaker op de trom. Enkelen gebruiken steeds grotere en hardere woorden. Als je hen moet geloven, dan is Nederland een bananenrepubliek die wordt geleid door een grote corrupte bende.

Politiek blijkt voor sommige Kamerleden toch vooral een gevecht om media-aandacht. Als dit symbool moet staan voor de nieuwe bestuurscultuur, dan vraag ik me oprecht af of we erop vooruitgaan.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben beslist niet tegen een meer open bestuurscultuur. De Haagse stolp moet terecht meer open. Boer en burger moeten weer centraal staan en niet het systeem met een wirwar van onuitvoerbare en niet zelden tegenstrijdige wetten en regels die alleen maar leiden tot frustratie, extra kosten en verwijdering. De overheid moet er zijn voor boer en burger en niet andersom. Die ommezwaai moet de komende jaren zeker worden gemaakt. Dat betekent vooral meer openheid en een grotere wisselwerking tussen regering en parlement.

Toch vraag ik me af wanneer het weer over de inhoud kan gaan. Immers, we hebben sinds 2019 te maken met de stikstofimpasse en sinds vorig jaar met de coronacrisis. Beide zijn nog lang niet beslecht met alle economische gevolgen van dien.

De politiek leiders die aan de formatie beginnen, wacht een enorme verantwoordelijkheid. Niet alleen het oplossen van de crises, maar ook het in gang zetten van een andere bestuurscultuur. Een uitdaging op zijn zachtst gezegd, want in tijden van crises zijn juist slagvaardigheid en daadkracht nodig. Marathondebatten waarin de politiek vooral met zichzelf bezig is, zoals we de afgelopen weken hebben gezien, passen dan niet.