Nieuwe mestnorm is onwerkbaar

Vorige maand kwam het ministerie van LNV met een voorstel voor nieuwe mestnormen (excretieforfaits) vanaf 2020. In het voorstel worden zowel wijzigingen voor de bestaande normen als voor de diercategorieën gedaan. De Commissie van Deskundigen Meststoffen (CDM) heeft het voorstel uitgedokterd voor LNV. In een openbare consultatie kan eenieder tot 14 augustus reageren. LTO heeft dit al gedaan.

Onze veehouderijvakgroepen stellen dat de voorgestelde nieuwe mestnormen niet aansluiten bij de boerenwerkelijkheid. Crux is of een sector of diercategorie in een gemiddelde mestnorm is te vangen. De diversiteit binnen sectoren is namelijk groot. Zeker als een deel van het gebruikte voer uit ruwvoer bestaat.

Gemiddeld rantsoen

Ruwvoerkwaliteit en samenstelling kunnen sterk uiteenlopen. Maar ook het nagestreefde productieniveau of het bedrijfssysteem heeft invloed. Dat alles wordt door het CDM en het ministerie samengevat in een voor heel Nederland geldend gemiddeld rantsoen. Hieruit is een getal als de standaard mestnorm gedestilleerd. Alleen voor melkkoeien wordt een uitsplitsing gemaakt.

Niet vreemd dus dat er dan veel veehouders zijn die zich niet herkennen in die gemiddelde, nationale mestnorm. Voor veehouders met een bovengemiddelde mestproductie is het van belang dat de milieudoelen in de omgeving niet onder druk komen te staan.

Maar de veehouders met een werkelijke, lagere mestproductie dan het forfait voorschrijft, roeren zich. En terecht. Want ook deze veehouders moeten aan het einde van het jaar een sluitende mestboekhouding opleveren. Hoe kun je dat bereiken als de berekende mestproductie niet met de werkelijke overeenkomt?

Beter zicht

Wat is wel een werkbare norm? Het CDM zou niet meer op zoek moeten gaan naar het gemiddelde forfait, maar naar een manier hoe je beter zicht krijgt op de werkelijke mestproductie. Een gemiddelde norm zegt alleen maar iets over de gemiddelde mestproductie van heel Nederland, maar op bedrijfsniveau is het nauwelijks bruikbaar.

Met het ministerie is afgesproken dat de mestketen zich gaat certificeren. Transparantie over de werkelijke mestproductie en de toepassing van deze mest is het uitgangspunt. Dit staat haaks op de rekenwijze van het CDM en de voorgestelde nieuwe excretieforfaits.

Correctiefactor

Wil je als overheid veehouders toch afrekenen op een vast getal, dan zal de spreiding tussen bedrijven vertaald moeten worden naar een correctiefactor op het gemiddelde. Dit is nodig om te weten of de forfaitaire mestproductie ook zeker wordt geproduceerd.

In het verleden waren dergelijke correctiefactoren gebruikelijker dan tegenwoordig, terwijl ze nu harder nodig zijn dan ooit, omdat de rek in bijvoorbeeld de gebruiksnormen ook is verdwenen.

Beide routes

Daarom hebben we in de LTO-visie op de herbezinning van het mestbeleid beide routes opgenomen: generiek waar het moet en specifiek waar het kan. Het zou veehouders recht doen als ook het ministerie niet alleen blijft denken in generiek beleid.

Claude van Dongen LTO-portefeuillehouder Bodem- en Waterkwaliteit