Boer ziet inkrimping veestapel als kans

De plannen van de boeren, Natuurmonumenten en gemeente Schiermonnikoog roepen uiteenlopende reacties op. Daar waar het Louis Bolk Instituut rept over 'het begin van de Nederlandse melkrevolutie', stellen boeren aan vaste wal dat het plan 'het begin van het einde is van de melkveehouderij'.

• Lees ook: Melkveehouder op Schiermonnikoog neemt genoegen met minder

Directeur Jan Willem Erisman van het Louis Bolk Instituut ziet de ontwikkelingen op Schiermonnikoog als 'een mooi en inspirerend voorbeeld voor de rest van de melkveehouderij in Nederland'. Dit stelt hij op de opiniepagina van het Dagblad van het Noorden. Erisman stond aan de wieg van het biodiversiteitsplan voor de Schiermonikoger boeren.

Nieuw verdienmodel

'Het mooie van wat op Schiermonnikoog gebeurt, is dat de gelden van de Programmatische Aanpak Stikstof (PAS) die beschikbaar zijn om de natuur op het eiland te herstellen en een bedrijf te verplaatsen, worden gebruikt om de boeren aan een nieuw verdienmodel te helpen', zegt Erisman.

Boeren aan vaste wal geloven er nog niet in. Zij verwachten dat de ontwikkelingen op het Friese Waddeneiland 'het begin van het einde zijn'.

'In de val getrapt'

Volgens hen zijn de eilander boeren in de val van natuurorganisaties als Natuurmomenten getrapt. Ze voorspellen dat er over enkele jaren nog wat hobbyboeren op het eiland over zijn, maar dat de melkveehouderij is verdwenen. Dat laatste bestrijdt Natuurmonumenten, de natuurbeheerder op het eiland.

De organisatie draait de landbouw niet de nek om, zei beheerder Chris Braat van Natuurmonumenten eerder al tegen Nieuwe Oogst. Integendeel, de natuurorganisatie wil er juist voor zorgen dat de landbouw op het eiland blijft behouden.

Boeren op Schiermonnikoog staan te popelen om hun verhaal te vertellen aan de collega-melkveehouders. Daar waar in de Kop van Groningen of Friesland voldoende ruimte is om kilo's melk voor de wereldmarkt te blijven produceren, is dat op Schiermonnikoog niet het geval.

Het roer moet om

De afgelopen decennia zijn de eilander boeren zich er steeds meer van bewust dat het roer om moet, mede door regelgeving van buitenaf. Ze hebben te dealen met de aanzienlijke ganzenoverlast, het Natura 2000-gebied en het groeiende aantal toeristen.

In tegenstelling tot veel van hun collega's op het vasteland, zien zij de inkrimping niet als bedreiging, maar als kans. Ze verwachten dat ze op deze manier nog dertig jaar boer kunnen blijven op het eiland. Een ander bedrijf vergt andere verdienmodellen. Daarmee willen ze dolgraag aan de slag.