'Oppervlaktewater zelden geschikt'

Bij gebruik van oppervlaktewater als veedrinkwater is het van groot belang dat het water van goede kwaliteit en smakelijk is. Goed water is helder, kleurloos en geurloos.

Eén van de grootste gevaren voor gezond slootwater is natuurlijke vervuiling. Zelfs al is de sloot puur natuur en tref je langs de kant geen enkele bron van vervuiling aan, nog is waakzaamheid geboden.

In sloten waar veel afgestorven planten liggen of waar op de bodem een dikke laag slib ligt (meer dan 20 centimeter), is zwavelvervuiling door rottingsprocessen.

Zenuwafwijkingen

Water met zwavel ruikt naar rotte eieren en kan bij opname zenuwafwijkingen veroorzaken. Zodra de sloot een groene waas bevat, duidt dat op blauwalgen: dit zijn groenkleurige cyanobacteriën. De uitscheidingsstoffen van deze bacteriën zijn giftig voor koeien. Laat koeien dan zeker niet van dit water drinken.

De waterdiepte en de hoeveelheid slib dienen in een goede verhouding tot elkaar te staan om een gezond watersysteem te krijgen. In ondiepe sloten kan de kwaliteit van het water bij hoge temperaturen flink achteruitgaan.

In een normale sliblaag (5 tot 10 centimeter) reinigen de bacteriën het water. Een sloot met veel te veel slib wordt zeer voedselrijk doordat er mineralen vrijkomen in het water.

Het gevolg hiervan is een massale groei van algen en kroos. Hierdoor verstikt het leven in de sloot. Door de sliblaag regelmatig te verwijderen blijft de sloot op diepte en wordt het water minder voedselrijk.