Johan Frans, donateur omdat het zo hoort

Johan Frans (57) uit Veendam is al heel lang vrijwilliger voor SBNL in het Groningse. Vrijwel direct na het ontstaan van SBNL in 1981 werd hij donateur, ‘omdat het zo hoort’, vindt hij. ‘Een organisatie die natuur, milieu en landschap zo hoog in het vaandel heeft staan, daar moet je je als jager toe aangetrokken voelen.’


De directeur van de O.B.S. in Muntendam heeft een uitgesproken groen hart, dat hij graag overdraagt op de kinderen van zijn school. Theorie en praktijk liggen dan heel dicht bij elkaar. Hij was ook bestuurlijk actief. Johan Frans zat in het Regiobestuur van Groningen en drukte zijn sporen eveneens in het bestuur van de WBE Bellingwolde.

Veiligheid voorop

Vanuit die laatste functie is hij nauw betrokken bij het vrijwillig bosonderhoud in de omgeving van Oude Pekela. Graag coördineert hij de boel. Heel belangrijk vindt hij zorg voor de veiligheid, want vrijwilligers moeten bovenal veilig om kunnen gaan met de kettingzaag. Dat gebeurde altijd onder de vlag van SBNL, maar vorig jaar maakte Staatsbosbeheer een einde aan die overeenkomst. Dat is niet alleen jammer vindt Johan, maar ook reden om de afgelopen winter niet in het bos te werken. Eerst moet de veiligheid voor de volle honderd procent zijn gegarandeerd voordat vrijwilligers weer de zaag ter hand nemen.
De mensen doen dat onderhoud met veel inzet en plezier. Het zijn lang niet altijd jagers die mee doen. Er is genoeg animo. ‘Je bent een dag echt buiten en komt ‘s avonds moe, maar voldaan thuis en neemt ook nog wat hout voor de kachel mee.’ Nu Staatsbosbeheer de overeenkomst voor het onderhoud van landschapselementen heeft beëindigd, wordt er gedokterd aan nieuwe afspraken met de vrijwilligersploegen. ‘Wat in de loop der jaren is opgebouwd mag natuurlijk niet weer verloren gaan. En dat wil SBB ook niet’, vertelt Johan Frans. Er komt vermoedelijk een collectieve overeenkomst tussen SBB en alle Groninger WBE’s waarin ook het veiligheids- en risico-aspect is vastgelegd. ‘Alleen het materiaalverhaal, dat altijd naar alle tevredenheid door SBNL werd behartigd, zullen we zelf moeten zien te regelen en dat is een minpunt.’

Populier en hennep

Automatisch komt het gesprek op wild en in dit geval ook op populieren en hennep, die van invloed zijn op de wildstand. Dertig jaar geleden plantten akkerbouwers in de Veenkoloniën op hun grond populieren. Er zat een aantrekkelijke subsidie op. Nu zijn die productiebossen kaprijp en moeten ze verplicht worden gekapt. Een nieuwe teelt deed zijn intrede: hennep. Even buiten Oude Pekela ontstond een nieuw bedrijf dat het gewas droogt en samenperst tot grote sterk isolerende vierkante “betonblokken” voor de bouw. Een proefhuis bij het bedrijf Natuurvezelverwerking Dunagro van initiatiefnemer Albert Dun toont de mogelijkheden.
Door de grootschalige kap was het wild dat een onderkomen had gevonden in de uitstrekte populierenbossen wel even van slag, vertelt Johan Frans. Reeën hadden in eens veel minder dekking en werden veldree. Het dier past zich heel goed aan bij verandering, is niet voor niets een cultuurvolger. Met de overige wildsoorten is het net als op zoveel plaatsen volgens hem povertjes gesteld. Dat is ook niet zo verwonderlijk want de massale opkomst van hennep is niet bevorderlijk voor de wildstand. De planten groeien erg dicht op elkaar en dat ziet het wild niet graag.
‘Er springt wel eens een ree uit zegt Johan, maar dat is altijd uit de randen; voor hazen en fazanten is het gewas gewoon te dicht.’ Ondanks deze tegenslagen laat hij de moed niet zakken. Hij heeft getracht de boeren te overtuigen van het nut van akkerranden, ‘maar ze willen er niet aan. Het kost grond en elke meter moet rendabel zijn.’ Dat ligt een stukje verder naar Nieuwe Pekela toe anders. Dit gebied, wat grootschaliger, valt onder de Agrarische Natuurvereniging. ‘Je ziet hier brede bloemenranden om de percelen heen en daar profiteert het wild dankbaar van mee.’

Landelijk

Er valt nog veel te verbeteren, Johan Frans is erg gehecht aan zijn leefomgeving. En hij niet alleen. Menige westerling slijt er zijn of haar oude dag. De streek oostelijk van Oude Pekela is bijzonder landelijk. De huizen liggen er verspreid en vredig in een groen landschap. Ze waren in de Veenkoloniën niet duur en hebben allemaal een flinke lap grond om huis waarop je heel veel paarden en pony’s ziet grazen.

Tekst en foto’s Marten van Kammen

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 7°
    70 %
  • Zaterdag
    15° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 5°
    20 %
Meer weer