Voedselbeleid

Afgelopen week was ik op twee bijeenkomsten over voedsel. Op 5 december in Brussel, waar de Europese Commissie haar vooruitzichten voor 2024 presenteerde. Afgelopen dinsdagavond debatteerde de Tweede Kamer met minister Lilianne Ploumen en staatssecretaris Sharon Dijksma over voedselbeleid.
Modellen van de Europese Commissie voorspellen stabiele graanmarkten en een rooskleurige toekomst voor melkvee- en pluimveehouders. Bietentelers gaan na 2016 meer produceren, maar tegen lagere prijzen. Varkenshouders moeten rekening houden met een dalende consumptie in Europa.
De fraaie grafiekjes van de Europese Commissie hebben echter één ding gemeen: de afgelopen jaren tonen forse prijsfluctuaties. Dat wisten we al. Maar in de toekomst zijn het allemaal vlakke lijntjes. Vandaar dat ik de Commissie vroeg: ‘Hoe modelleer je onzekerheid?’ Antwoord: ‘Dit is een oefening in imperfectie. Commentaar van specialisten levert je de beste informatie.’
Tegen de achtergrond van die onzekerheid wil ons kabinet, en de hele wereldgemeenschap, in 2030 voldoende goed voedsel voor iedereen. Dat betekent wat. Van de 7 miljard mensen hebben er 800 miljoen honger. Zo’n 2 miljard hebben tekort aan bepaalde voedingsstoffen. In 2030 zijn we al met ruim een miljard mensen meer dan nu. Er moet dus meer voedsel op tafel komen. Ook als mensen minder verspillen. En er komt netto geen landbouwgrond bij.
Of boeren genoeg voedsel kunnen produceren, lijdt geen twijfel. Door samenwerking in coöperaties en betere efficiëntie kan er veel. Agriterra levert een grote bijdrage. Maar het economisch plaatje op het boerenerf moet wel kloppen. Risico’s nemen toe. Uiteindelijk zal het niet kunnen zonder landbouwbeleid.

Klaas Johan Osinga