De knop moet om

ICT blijkt een bodemloze put. De overheid is onwetend, kwistig en doof voor kritiek, las ik in een groot dagblad. Het ergste van alles is dat wij als ondernemers nieuwe computerprogramma’s opgedrongen krijgen om mee te werken, terwijl niemand weet hoe ermee omgegaan moet worden.
Kennis van zaken is van groot belang, ook voor bestuurders en overheden. De juiste man of vrouw op de juiste plaats is belangrijker dan zo maar als een kip zonder kop iets roepen.
We zijn nog steeds niet van de crisis af, aldus de economen van de Rabobank. Ze verwachten een toename van het aantal probleemgevallen in het komend jaar. Met name in de land- en tuinbouw, maar ook particulieren die als gevolg van baanverlies de hypotheeklasten niet meer kunnen opbrengen.
Ik zou zeggen: Rabobank, doe er iets aan, ga naar de minister van EZ en regel dat deze mensen geholpen worden. Met name in de landbouw is het niet altijd ‘eigen schuld dikke bult’. Vooral in de open teelten is het bedrijfsresultaat voor een belangrijk deel gekoppeld aan de exportmogelijkheden. De kans op financiële missers is daardoor aanzienlijk.
Het sluiten van de Russische markt heeft nog jaren invloed op de rentabiliteit van de teelt- en exportbedrijven. Ook de omliggende landen hebben ermee te maken en zitten niet stil als het gaat om het zoeken naar nieuwe afzetkanalen. Hier ligt de uitdaging voor de overheid, maar ook voor LTO.
Het is volgens mij pompen of verzuipen. Ik vraag me nog steeds af hoe het kan dat de Nederlandse land- en tuinbouw er zo bekaaid afkomt als het gaat om het binnenharken van subsidies. Hebben onze vertegenwoordigers soms in Brussel zitten slapen toen de poen werd verdeeld?
Waarom neemt LTO niet het voortouw? Dat is me een raadsel. Als we zo doorgaan met naar elkaar te kijken komt er niks van de grond. Crisistijd vraagt nu eenmaal om een andere instelling en daadkracht. Je moet er letterlijk bovenop zitten om iets gedaan te krijgen.
Leden geven regelmatig hun mening in Nieuwe Oogst. Soms niet mals en terecht kritisch. Zulke opmerkingen zijn niet erg, het houdt bestuurders en directie scherp. Ze weten dat ze in de gaten gehouden worden. Als de maatschappij harder en individueler wordt, is het nodig dat LTO als een goed geoliede gesloten organisatie naar buiten treedt. Ik kan me voorstellen dat bij sommigen de knop om moet, maar het is niet anders.
Om het goed te doen voor de leden moet er in hun belang uitgegaan worden van duidelijke uitgangspunten. Dan kan er gescoord worden.

Roef van Waarden