Bezoek in de winkel

Na een periode waarin ik u door de bril van het zelf produceren deelgenoot heb gemaakt van diverse in het oog springende wederwaardigheden, gaat het in het vervolg voornamelijk vanuit de optiek van het verhandelen en dus is er zeer veel contact met vogels van verschillende pluimage.
Behalve het in deze buurt vrij forse aantal inwoners, ligt op steenworp afstand een asielzoekerscentrum met circa vijfhonderd bewoners. Binnen twee maanden komt daar nog een centrum bij met zeshonderd bewoners.
Nee, over nut en noodzaak doe ik in dit kader geen uitspraak. Waar wij direct mee van doen hebben, is het feit dat ook deze personen ons met een bezoek vereren.
Nu kan ik me levendig voorstellen dat het gros van deze personen van zijn ankers is losgeslagen. Wanneer deze mensen echter als onderdeel van de Nederlandse samenleving moeten functioneren, is het een must om hen eerst grondig te instrueren hoe het bij ons reilt en zeilt.
Het werkt voor deze mensen verhelderend als hun goed wordt uitgelegd hoe de gang van zaken hier is geregeld.
Als je echter wordt geconfronteerd met een bonte verzameling van uitheemse dames die al luid kakelend in onverstaanbare klanken vrolijk gaan knijpen in diverse soorten fruit, zakjes open proberen te knopen en argwanend het gewicht proberen te controleren door het nog eens na te wegen, dan springen al je innerlijke signalen op rood.
Het enige dat dan nog telt is, hoe krijg ik ze weg. Dat lukt doorgaans, maar niet altijd.
Gelukkig zijn er ook andere situaties. Verrassend beleefde conversaties, meestal in summier Engels, wat ik in die graduatie ook beheers en wat resulteert in een gelukkige klant, gekoppeld aan een voldane verkoper.
Dan is soms de verleiding te groot om niet te informeren naar achtergronden, die af en toe worden verteld, maar meestal worden verzwegen.
Feit is het dat mensen nog blij kunnen zijn met een rode biet (kroot zeggen wij) die in verreweg de meeste gevallen voor soep wordt gebruikt.
Dit is dan weer iets van Oost-Europese oorsprong, Armenië of Azerbeidzjan; in ieder geval ligt het achter Leiden, zoals bij ons de uitdrukking is voor iets uit het binnenland.
Nu maar hopen dat wij de komende golf asielzoekers ook kunnen verwerken.
Nuchter blijven is een must en met een variant op de Zeeuwse spreuk besluit ik ditmaal: ‘Ik worstel en blijf erboven staan.’

Dirk van Duijn