‘We weten niet wat ons overkomt’

Amper twee weken geleden bedachten de fruittelers de actie, dat het publiek zelf kan komen plukken voor 50 cent per kilo. Via Facebook verspreidde de plukactie zich in no time als een lopend vuurtje door de weide omgeving van Vrouwenpolder. Voordat er een persbericht de deur uit was gegaan, hing de krant al aan de lijn. En op 4 oktober, de eerste plukdag, werd het erf van de Schorre aan de Vroondijk overspoeld met enthousiaste burgers en toeristen.

Overdonderd

‘Het is zaterdag echt zo gigantisch druk geweest, boven verwachting. We weten niet wat ons overkomt’, vertelt Martin Duvekot met oprechte verbazing, terwijl zijn vrouw alweer een nieuwe lading Jonagold op de weegschaal zet. ‘Ik ben echt overdonderd door de vele aandacht en aanloop die de plukactie tot nu toe heeft opgeleverd. Deze ochtend is het ook alweer zo druk. Ik sta er echt van te kijken.’
Hoe fijn de ondernemers de massale aandacht ook vinden, de aanleiding is natuurlijk allesbehalve leuk. ‘Ik vind dat Poetin aangepakt moet worden’, zegt Duvekot. ‘Maar ja, nu zijn ondernemers als wij de dupe van die handelsboycot. Je hebt hier totaal geen invloed op, dus dan moet je maar naar de situatie handelen.’
De handelsboycot is niet de eerste tegenslag die Duvekot te verwerken krijgt. Ruim drie jaar geleden zat het financieel ook al niet bepaald mee. ‘De fruitteelt was niet renderend meer en het bedrijf zat in een dip’, zegt Duvekot. ‘We teelden onder de kostprijs en stonden voor de keuze om te groeien met de kwekerij of om het over een andere boeg te gooien. We hadden al een minicamping en dat liep op zich goed en er was ook een klein winkeltje waar we wat versproducten verkochten. Dat winkeltje uitbreiden was een optie, maar dan wilden we dat wel meteen goed aanpakken.’
Uiteindelijk koos het ondernemerspaar voor het Landwinkel-concept, omdat daarbij knowhow en begeleiding beschikbaar was. Op 19 mei 2012 ging de winkel open. ‘Vanaf het begin loopt het fantastisch. En het gastheerschap past bij ons als ondernemers. 2012 was voor ons echt een keerpunt’, blikt Duvekot terug.
Zijn vrouw besteedt al haar tijd en energie, naast het gezin met drie dochters, aan de Landwinkel, die van maart tot november zes dagen per week open is. Zo’n 90 procent van de klandizie bestaat uit toeristen. Niet zo raar met de vele vakantieparken die de kwekerij, gelegen aan de duinrand, omsingelen.
Martin Duvekot, die in 2008 alleen aan het roer kwam te staan nadat hij jarenlang met zijn vader in een maatschap zat, heeft de minicamping en het fruitteeltbedrijf onder zijn hoede. Naast de hoofdteelt Elstar met 5 hectare is de boomgaard onderverdeeld in Jonagold (1 hectare), Conference (3,5 hectare), Doyenné du Comice (1 hectare) en nog wat kleinere appel- en perenrassen als Delcorf en Beurré Alexander Lucas.
Daarnaast begon Duvekot in 2010 op een klein stuk grond met de teelt van kiwibes. ‘Dit jaar heb ik de eerste wat grotere oogst gehad. Ik zie er wel toekomst in, maar op welke manier weet ik nog niet.’
Het blijkt geen gemakkelijke fruitsoort om te telen; daar is de teler inmiddels wel achter. ‘De kiwibes is ontzettend kwetsbaar voor wind, hagel en schuurschade. Als ik voldoende kilo’s van goede kwaliteit kan plukken, dan zet ik dat af bij de veiling in Hoogstraten. Met de rest experimenteer ik een beetje. Zo hebben we er vorig jaar sorbetijs van laten maken. Dat was goed gelukt, erg lekker.’

Lust en leven

De Landwinkel vraagt veel van de kostbare tijd van de teler. ‘De winkel is een compleet bedrijf dat je erbij krijgt, dat doe je er niet zo maar even bij. Dat betekent dat ik minder in de boomgaard kom. Mijn vader helpt ook nog veel mee, het is zijn lust en zijn leven. Maar hij is inmiddels ook al 78 en we zijn nu serieus aan het nadenken over de toekomst van ons bedrijf.’
Maar zolang er nog plukbare appels in de boomgaard hangen, hebben de ondernemers hun handen nog meer dan vol aan de hordes eendagsplukkers. ‘Ach, het brengt ook veel hartverwarmende reacties met zich mee’, besluit Duvekot. ‘Zo belde een bakker uit Goes dat wij de opbrengst krijgen van de taarten die ze met onze appels bakt. En dit weekend was er een klein jongetje die kleingeld uit zijn spaarpot aan ons gaf. Dat brengt de emoties wel naar boven.’