Stro onder maïs

Als belangenbehartiger word je er nog wel eens op aangesproken dat oplossingen vooral praktisch en eenvoudig moeten zijn. Dat valt niet altijd mee, maar met elkaar doen we ons best om zaken met gezond boerenverstand te benaderen.
Soms zijn oplossingen kinderlijk eenvoudig, maar wordt het gebruik ervan maar mondjesmaat toegepast. Opvangen van perssap van maïskuil is zo’n voorbeeld.
Sinds 1 januari 2013 zijn de regels voor agrarische bedrijven veranderd. Op die datum is het vernieuwde Activiteitenbesluit milieubeheer (AB) in werking getreden. In dit besluit staan algemene milieuregels voor landbouwbedrijven en het vervangt vijf andere besluiten geheel of gedeeltelijk.
Hiermee wordt vereenvoudigen van de regelgeving en het verminderen van administratieve lasten nagestreefd. Steeds meer bedrijfsactiviteiten vallen onder de werking van dit besluit.
Een van de regels uit dit besluit is dat het lozen van kuilsappen op oppervlaktewater verboden is. Waterschappen en/of gemeentes controleren hier actief op.
Met name perssap uit maïskuil heeft bij lozing een erg negatief effect op de kwaliteit van oppervlaktewater. Destijds heeft LTO actief gezocht naar oplossingen die helpen te voorkomen dat perssappen in het oppervlaktewater terechtkomen.
Een goede, eenvoudige en algemeen geaccepteerde methode is het aanbrengen van een strodek onder de kuil. De werking is kinderlijk eenvoudig. Stro heeft een hoge absorptiewaarde. Door een laagje stro aan te brengen op de bodem van de kuilplaat trekt het perssap in het stro.
Zelf pas ik het nu al een aantal jaren toe. Stro kochten we al aan om wat structuur aan het rantsoen toe te voegen en qua uitvoering stelt het aanbrengen van een strodek niet veel voor.
Vuistregel is dat je 100 kilo stro per 50 ton maïs, uiteraard afhankelijk van het drogestofgehalte en de hoogte van de kuil, voor het kuilen op de kuilplaat uitstrooit (op de site van LTO Noord is een rekenmodel te vinden). Het resultaat is inderdaad dat er geen vocht en dus ook geen voedingstoffen uit de kuil vloeien.
Simpel dus en als je het stro naderhand analyseert, blijkt dat de ruwe celstof nauwelijks is afgenomen, terwijl met name de gehaltes van eiwit, zetmeel, stikstof en fosfor in het stro enorm stijgen. Mooi meegenomen als je het hebt over kringloopdenken en voorkomen van verliezen.
Eenvoudig aan regelgeving voldoen, maatschappelijk verantwoord ondernemen en het levert ook nog wat op. Stro onder maïs, bijna te mooi om waar te zijn.

Dirk Bruins