‘Wij doen het op onze manier’

Op dit moment melkt de familie Schottink twintig koeien op 15 hectare grond. ‘Echt nog een jarenzestigbedrijf’, zegt Schottink onomwonden. De koeien staan in de winter aangebonden op een grupstal in de oude deel. Het melken gaat nog met losse ketels. ‘Klauwproblemen kennen we niet op dit bedrijf. Maar het welzijn van de koeien kan op andere punten natuurlijk een stuk beter. En ook voor onszelf is het werk op dit bedrijf niet altijd even praktisch.’

Oom Hendrik

Wim en Anita Schottink komen beide van een boerenbedrijf, maar werden zelf geen boer. Broers namen de ouderlijke bedrijven over. Wim werkt al jaren als ICT’er, Anita is coördinator zorg en welzijn in een verzorgingshuis. Ook hun vijf kinderen kozen voor een opleiding buiten de landbouw. De jongste zoon Bas (20) werkt inmiddels bij een constructiebedrijf.
In 2000 verhuisde het gezin naar de huidige stek waar hun ook Hendrik Kolhoop een klein melkveebedrijf had. ‘Hij wilde graag dat het bedrijf in stand bleef en vroeg of wij hem daarbij wilden helpen.’ En zo gebeurde het. Sinds de oom overleden is heeft de familie Schottink het bedrijf op dezelfde wijze voortgezet.
Nu komt daar dus verandering in. ‘Bas heeft veel belangstelling voor het bedrijf en wil verder in de melkveehouderij. En willen we blijven boeren, dan moeten we natuurlijk een keer een slag maken om aan allerlei hedendaagse eisen te kunnen voldoen’, zegt Anita.

Landinrichting

Wat ook meespeelt is de landinrichting Enter-Deldenerbroek, waardoor er voor het bedrijf nieuwe mogelijkheden komen. Zo moet de Regge gaan meanderen. Het riviertje komt wat verder van de bedrijfsgebouwen te liggen. En wellicht bestaat de mogelijkheid om meer grond in gebruik te krijgen. Ook dat zou goed van pas komen.
Dat deed de familie ertoe besluiten om de stap te zetten en het bedrijf te verdubbelen naar vijftig koeien. De gemeente werkte mee en ook de NB-wetvergunning was snel binnen. ‘Bij de gemeente hebben we alleen maar positieve reacties gehad’, zegt Anita Stokkink . ‘Het wordt natuurlijk geen grote stal en hij wordt mooi ingepast in het landschap. Om ons heen is alles mega. Dat is een heel ander verhaal.’
Ondertussen zijn de plannen voor een nieuwe ligboxenstal vergevorderd. De oude schuur naast de oorspronkelijke boerderij wordt gesloopt. Daarvoor in de plaats komt na de zomer een nieuwe ligboxenstal voor vijftig stuks melkvee.
Over de inrichting ervan is goed nagedacht. Zoon Bas voelde niets voor een melkrobot, hij wil zelf graag melken. In de stal komt daarom een tweedehands melkstal waarin de koeien straks binnen het uur zijn gemolken. Slechts een klein deel van de stal is voorzien van een voerhek, in het overgrote deel van de stal voldoen buizen. De stal krijgt een welzijnsvloer en de boxen worden voorzien van matten. ‘We hebben geprobeerd de kosten binnen de perken te houden’, zegt Schottink. ‘We willen geen grote risico’s nemen.’

Andere filosofie

Toch wilde de bank van de familie Schottink niet meewerken aan de plannen. ‘Ze deden een beetje lacherig over onze plannen en dat deed pijn. De bank vond dat onze zoon een volwaardig inkomen uit het bedrijf moest kunnen halen. Maar wij hebben een heel andere filosofie. We zien het echt als een familiebedrijf dat we op deze plek in stand willen houden. Dat begrepen ze niet.’
De Schottinks hebben ondertussen een andere financier gevonden die hun plannen wel ziet zitten.
Meer medewerking was er van de kant van voerleverancier For Farmers en zuivelonderneming FrieslandCampina. Beide bedrijven hebben actief en serieus meegedacht met de plannen van de familie.
Anita en Bas volgden bovendien een duurzaamheidscursus van de zuivelcoöperatie. ‘We hebben aan de hand daarvan een duurzaamheidsplan voor ons bedrijf opgesteld, waarbij behoud van het landschap ook een rol speelt. Boeren met natuur is ons motto. Hoe we daar vorm aan willen geven is nog niet helemaal uitgekristalliseerd, maar het wordt wel ons uitgangspunt’, vertelt Schottink.
Ze kijkt met een goed gevoel terug op de cursus. ‘We zijn daar serieus genomen, ook door de andere deelnemers die veel grotere bedrijven hadden. Dat is wel eens anders. We worden toch vaak als ‘kleine boertjes’ gezien. Maar wij doen het gewoon op onze manier.’