Eiermarkt blijft zwak

Het is zwaar weer in de leghennenhouderij. Hoeveel procent van de leghennenhouders het water aan de lippen staat, weet voorzitter Jan Willem Lagerweij van LTO/NOP niet. Op basis van signalen die hij krijgt van hennenleveranciers gaat het om enkele tientallen procenten.

De oorsprong van de problemen ligt voor veel bedrijven al in 2010. Tussen mei van dat jaar en eind 2011 werden de eieren onder de kostprijs geproduceerd. Dat sloeg forse gaten in de financiële buffer van bedrijven. ‘Terwijl een aantal van hen ook nog moest omschakelen naar scharrelhuisvesting’, weet Lagerweij.

Tot 6 euro per hen

Weliswaar was 2012 een goed jaar, maar niet goed genoeg om de tekorten te dichten. Het zijn met name de bedrijven die in 2012 een aanvullende financiering nodig hadden om de omschakeling te betalen, die nu problemen hebben. In het bijzonder wanneer ze moeten investeren in nieuwe hennen. Lagerweij rekent voor dat al gauw 5 tot 6 euro per hen nodig is om met de opbrengsten uit eieren de voerkosten te dekken.

De opzet van opfokhennen in Nederland was de eerste maanden nog steeds vrij ruim, maar het aantal ingelegde broedeieren voor de leg nam in april wel af. Voorlopig wordt voor 2013 uitgegaan van een 2 procent hogere productie die uitkomt op 10,4 miljard eieren. De eierprijzen zullen daarom dit jaar niet stijgen. Naar verwachting zet de voerprijsdaling pas na oktober echt door, geeft Lagerweij aan.

Europees probleem

Nederland is niet het enige land dat kampt met slechte prijzen. Franse hennenhouders kwamen afgelopen week in het geweer en ook in Polen is het droevig gesteld met de eierprijzen. ‘Het kan niet anders of er komen minder hennen’, voorspelt Lagerweij.

In mei telde Europa 360 miljoen hennen. Dat aantal daalt nu naar 350 miljoen. Lagerweij verwacht dat dat aantal nog verder daalt, maar dat het niveau van 2012 toen Europa 320 miljoen hennen telde, niet weer wordt gehaald.

Veel bedrijven met leghennen hebben nog een nieuwe inventaris en gaan door. Dat zorgt ervoor dat de eiermarkt de komende jaren tegen het productiemaximum aan blijft zitten met de daarbij behorende matige prijzen