Vleestaks opnieuw in etalage gezet

Alle voortgang op het terrein van dierhouderij en dierenwelzijn schrijft zij aan haar eigen bestaan toe.

Het valt niet te ontkennen dat de dierhouderij en dierenwelzijn de afgelopen jaren vaker op de politieke agenda hebben gestaan. Voor de komende jaren kun je dat ook verwachten. De dierhouderij staat in de schijnwerpers en is min of meer tot openbaar bezit verklaard. Je hoeft er niet veel van te weten, maar je moet er wel een mening over hebben.

In de tijd van één generatie is een andere kijk op de manier van het houden van productiedieren ontstaan. De vorige generatie moest zich vooral druk maken over productieomvang en efficiëntie, nu draait het om maatschappelijke acceptatie en duurzaamheid.

Het ligt intussen volledig op het bordje van de dierhouders om die maatschappelijke acceptatie te krijgen. Daarbij bieden actiegroepen en one-issuepartijen vaker tegenstand dan dat zij meewerken. Voor de kritische noot niet verkeerd, maar voor het feitelijk bijdragen aan een oplossing heb je er weinig aan, terwijl ze sterk zijn in het bespelen van de publieke opinie.

De actie tegen de kiloknaller helpt de sector niet om de gewenste investeringen en welzijnseisen ingevoerd te krijgen, zolang het hogere doel achter de actie is de sector te saneren.

Hetzelfde idee proef je bij de hernieuwde poging om de vleestaks in Nederland in te voeren. Een extra belasting op vleesproducten, omdat ze ongezond zouden zijn en de productie het milieu te veel zou belasten. Eerder is dit idee als onzinnig en onzalig naar de prullenbak verwezen door Gerda Verburg. Henk Bleker wil er ook niet aan.

De Partij voor de Dieren ziet echter nieuwe kansen. Het is voor de partij wellicht de euforiestemming van het eerste lustrum waardoor het idee weer op de agenda staat. Nog dit jaar kunnen we een initiatiefwetsvoorstel tegemoetzien.

Gelet op de reacties tot nu toe ligt het niet voor de hand dat het voorstel op een meerderheid in de Tweede Kamer kan rekenen. Maar het is wel interessant welke verschuiving in opvatting er plaatsvindt en waardoor dat komt.

Mijn gevoel zegt dat de publieke opinie minstens zo goed te beïnvloeden is met doordrammen op beeldvorming als met eerlijke en betrouwbare informatie. Mijn verstand zegt dat dat niet zo zou moeten zijn. Geef mij de aanpak van de Week van de Smaak maar. Maar ja, smaken verschillen.

Berend Santema bsantema@ltonoord.nl