'Niet alles kan overal, ook niet voor de wolf'

In het eerste kwartaal van 2024 hebben drie keer zoveel wolvenaanvallen op vee plaatsgevonden als in dezelfde periode in 2023. Als er wekelijks berichten over dergelijke incidenten in het nieuws zijn, kun je je afvragen of nog om het incidenten gaat of dat er sprake is van een trend.

Door die incidenten neemt het draagvlak voor de wolf af. Niet alleen onder boeren, maar ook in de omgeving waar interactie tussen mens en wolf plaatsvindt. Die plekken met mens-dierontmoeting zullen talrijker worden, want het aantal wolven neemt toe en ons land is dichtbevolkt. Natuurgebieden zijn immers meestal ook recreatiegebieden.

Als we een eind willen maken aan wolvenincidenten, dan moet er beleid komen. Beleid met duidelijke afspraken over verantwoordelijkheden, wolfwerende maatregelen en beheersplannen, inclusief afschot.

Een echt wolvenbeheerplan betekent ook dat er afspraken gemaakt moeten worden over gebieden waar de wolf welkom is en waar niet. Er zijn wel studies over geschikte leefgebieden voor de wolf. Daar vallen grote delen van Nederland onder, tot aan de duingebieden toe. Maar bij die studies zijn draagvlak, bevolkingsdichtheid en infrastructuur niet meegenomen.

Johan Remkes schreef over de stikstofproblematiek al: 'Niet alles kan overal'. Het wordt tijd dat we op dezelfde wijze over de wolf gaan nadenken. Als dat niet gebeurt, blijven we van incident naar incident gaan.