'Buitenland is jaloers op ons waterschap'

Het viel de schrijvers ook op dat de schade in Nederland niet zo groot was als in de buurlanden. Een van de belangrijkste verklaringen die zij in het artikel noemden, was de aanwezigheid van waterschappen. Sinds 1255 de bakermat van ons poldermodel en het minst sexy bestuursorgaan van Nederland.

Juist de inrichting van deze waterschappen staat op dit moment ter discussie. In de Tweede Kamer ligt een initiatiefnota van GroenLinks en D66 waarmee een eind kan worden gemaakt aan de geborgde zetels. Hun argument is dat op deze manier 'echte' democratie in de waterschapsbesturen komt.

Daarmee wordt geen recht gedaan aan de wijze waarop waterschappen functioneren. Deze organen hebben een functionele, beperkte taakstelling. In het waterschapsbestuur zijn alle belangen vertegenwoordigd, ook al hebben ze weinig electoraal gewicht en een onevenredig groot belang, zoals de landbouw. Dat zorgt voor draagvlak bij alle belanghebbenden en zo wordt gebruik gemaakt van hun specialistische kennis.

De voorgestelde wijziging van dit stelsel maakt het waterschap tot een partijpolitieke arena die zich dan weinig onderscheidt van de politieke arena's in de provincies. Samenvoeging is dan een kleine stap en je kunt je afvragen of dat verstandig is in het huidige turbulente politieke klimaat.

Er zijn andere manieren te bedenken om het bestuur van waterschappen te democratiseren, zonder het poldermodel uit het oog te verliezen. Laten we daarnaar kijken, voor we een bewezen bestuurslaag omgooien waar in het buitenland jaloers naar wordt gekeken.