5 vragen over eventuele cao voor werkende dieren

Waarom deze podcast?

De Raad voor Dierenaangelegenheden (RDA) behandelt over de volle breedte vraagstukken van het dierbeleid. Van productie- en proefdieren tot gezelschapsdieren. De Dier-aan-bod-cast is een initiatief van het jongerennetwerk Jong RDA.

Centraal in de serie staat de vraag hoe de positie van dieren in Nederland kan worden verbeterd. In de eerste aflevering spitst zich dat toe op de vraag of een cao voor productiedieren daarbij kan helpen.

Wie deden er mee?

Aan de eerste podcast werkten Marjolein de Rooij van de Vakbond voor Dieren, varkenshouder en RDA-lid Annechien ten Have, Priscilla Paulussen van Jong RDA en Marcelle Buitendam van de FNV mee. Gespreksleider in de podcastserie is journalist Margreet Reijntjes.

Wat was de strekking van de podcast?

De relatie tussen mens en dier verschuift. Daarover wordt steeds meer in termen van gelijkwaardigheid gedacht. Is het vanuit dat gegeven een logische volgende stap om net als voor werknemers ook voor productiedieren arbeidsvoorwaarden te regelen? Genoemd werden een veilige werk- en leefomgeving, maar bijvoorbeeld ook zwangerschapsverlof.

Hoe denkt de Vakbond voor Dieren hierover?

Voor De Rooij startte de discussie met de vraag welke rechten een dier heeft. Is de situatie zoals die nu is acceptabel of moet het anders? Zo ja, hoe anders en is dat dan de richting die de Nederlandse samenleving op wil? Want wanneer dat het geval is, dan zegt die samenleving ook 'ja' tegen de economische consequenties die horen bij rechten voor productiedieren.

De Rooij vindt bijvoorbeeld dat een dier, omdat in de stal zijn werk en privé samenvallen, het recht heeft om in een familiekring op te groeien. Gevolgen daarvan zijn dat een kalf langer bij de koe blijft, een big later wordt gespeend en een dier voldoende ruimte krijgt voor herstel voor het weer wordt geïnsemineerd. Ook vindt de Vakbond voor Dieren dat er een maximum moet worden gesteld aan de productie van dieren.

Is een dieren-cao nodig om dat te regelen?

Ten Have vindt van niet. In haar optiek kan de Wet dieren worden gezien als cao en is alles wat goed is voor het dier daarin te regelen. De Rooij bestrijdt dat. De uitzonderingen in de Wet dieren hebben altijd een economische drijfveer. Zij noemt het tijd om dieren niet langer te behandelen als machine of fabriek, maar als individuen.