Lichte machines op 'Akker van Toekomst'

In 2020 is het project 'Akker van de Toekomst' gestart met ambitieuze doelstellingen: 90 procent minder gewasbeschermingsmiddelen, 40 procent minder energieverbruik, geen fosfaat en kaliumkunstmest en minimaal stikstofgebruik als kunstmest. Zo min mogelijk mineralenverliezen, laag waterverbruik, natuurvriendelijk, emissieloos en residuvrij telen en tot slot geen verhoging van de kostprijs.

'We hebben alle doelen gehaald behalve het laatste. Er was een lagere opbrengst door de droogte. Mest was te laat gestrooid, die door de droogte bovendien niet meer werd opgenomen. Ook was er een flinke nachtvorst in de aardappelen', zegt projectleider Digni van den Dries.

Handmatig schoffelen

'De kosten stegen verder omdat de mechanisatie voor chemische onkruidbestrijding in bieten en uien niet op het juiste moment voorhanden was. Hoge kosten voor handmatig schoffelen waren het gevolg.'

Uitgangspunt van de 'Akker van de Toekomst' is strokenteelt in combinatie met onbereden beddenteelt. In een wisselteelt van 1 op 5 liggen vijf stroken met verschillende gewassen naast elkaar. Door het voorkomen van monoculturen moeten de gewassen weerbaarder zijn en jaarrond voedsel en schuilplaats bieden voor insecten.

Bodemverdichting voorkomen

De onbereden beddenteelt voorkomt bodemverdichting en geeft het gewas maximale kans tot groei. Dat vraagt om machines die zo licht mogelijk zijn en met automatisering toch capaciteit hebben.

Onlosmakelijk verbonden met het project zijn de voorloze beddenploeg en de LF20-werktuigendrager van nog geen 1.000 kilo die op 3,15 meter spoorbreedte over de bedden rijdt. In het POP3-nevenproject 'Lasting Fields' werkt Future Food Production daarvoor samen met Steverink Techniek in Tollebeek.

Volkswagen Lupo

De LF20 doet de lichte bewerkingen zoals rollen, schoffelen, eggen, kunstmest strooien en rijen spuiten. De werktuigdrager heeft geen elektrische aandrijving omdat accu's zwaar zijn, de aanschafprijs hoog is en het rendement tegenvalt. Daarom is er een motor op koolzaadolie die bij 1.800 toeren per minuut op het maximale koppel werkt. Transmissie en motor zijn gebaseerd op een Volkswagen Lupo.

Van de twee hefinrichtingen aan een parallellogram heeft er één een sideshift voor bijvoorbeeld een gewascamerabesturing. De werktuigendrager kan onbemand rijden via een tablet en op Trimble gps, maar nog niet zelf keren op de kopakker.

Voorloze beddenploeg

Voor een kerende grondbewerking is de voorloze beddenploeg ontwikkeld. De Butterfly van Steverink kan het bed tot 16 centimeter diep omploegen met twee rijen van drie scharen aan elke zijde, die de grond naar binnen leggen.

Om geen rug middenin te krijgen en een voor aan beide zijden, zijn er twee scharen middenin. Die breken de grond in twee stromen die via aangedreven schijven en twee lopende banden in een hoek op een tweede band valt. Deze grond is nu gekeerd en wordt over de machine in de voor van de laatste scharen afgelegd. Het resultaat is een egaal gekeerd bed.

Kosten

De maximale rijsnelheid met de 2,75 meter brede ploeg is 3 kilometer per uur. De ploeg kost zo'n 35.000 euro en weegt samen met de vorenpakker 1.300 kilo. Voor de oogst gebruikt het project alleen wat betreft spoorbreedte aangepaste machines die al op de markt zijn.

'Elke strook moet zijn eigen problemen oplossen. We gaan bij het oogsten niet met een zware kipper naast het bed rijden, maar werken bij rooivruchten met een tweefasensysteem', legt Van den Dries uit.