Familie De Kok combineert Herefordrunderen met witlof

Frans de Kok kwam op achttienjarige leeftijd in het familiebedrijf. Vroeger stond dit bedrijf aan de rand van Lewedorp samen met twee andere boerderijen bekend als 'Het Drietal'. De oude schuur van de familie De Kok stamt uit begin twintigste eeuw. 'Mijn vader was akkerbouwer en had wat koeien. Het bedrijf was te klein om op de lange termijn levensvatbaar te blijven', zegt De Kok.

Nog steeds is er een kleine akkerbouwtak. 'Ik werkte bij een buurbedrijf in de witloftrek. Dat leverde een aardige verdienste op en je hebt er minder grond voor nodig.' Daarna startte de ondernemer zelf met witlofteelt met hydrocultuur, als zelfstandig onderdeel van het familiebedrijf. Daarvoor kon hij een deel van de schuur gebruiken. Ook ging hij stro opslaan in de schuur.

Eerst jaarrond telen

In 1991 trouwden Frans en Anneke de Kok. De eerste jaren teelde hij jaarrond witlof. De witlofwortels zaait en teelt hij op het land. Bij de oogst wordt het loof afgesneden, waarna de wortels in de koelcel worden bewaard. Scholieren zetten de wortels in bakken, waarna de kroppen binnen in het donker worden opgekweekt. Na drie weken worden de kroppen geoogst. Dat doet het echtpaar samen met drie personeelsleden die in deeltijd werken.

Hun witlofteelt loopt nu van september tot begin maart. Een bewuste keuze, omdat het anders te druk zou worden. De oogst is arbeidsintensief, doordat elke krop met de hand moet worden geoogst.

Binnen en buiten bezig

In 1998 startte de familie met twee Herefordrunderen, een ras uit Engeland dat het hele jaar door buiten kan blijven grazen. 'Op den duur wilde ik toch wat anders, want met de witlof was ik altijd maar binnen bezig', verklaart Frans de Kok. Deze runderen kalven ook buiten af in het voorjaar en hebben weinig ziekten. 'Ze krijgen geen inentingen en zelden antibiotica', zegt Anneke de Kok.

Omdat Herefordrunderen destijds nog niet zo gemakkelijk te koop werden aangeboden, namen de ondernemers er Blonde d'Aquitaines bij. Gaandeweg breidden ze uit. Het bedrijf heeft nu 95 Herefordrunderen en 75 Blonde d'Aquitaines. 'Die zijn meer in trek bij de slagers, want zij hebben liever mager vlees.' Herefordrunderen leveren meer dooraderd, dus sappiger en smakelijker vlees op.

Veel grond nodig

Deze runderen grazen in gebieden die Stichting Het Zeeuwse Landschap en Natuurmonumenten beheren, onder meer langs het Veerse Meer en bij de Zwaakse Weel. Omdat de beheerders bij deze vorm extensieve begrazing eisen, is er veel grond nodig.

De dieren grazen in 170 hectare aan natuurgebieden op Zuid-Beveland. Daarnaast begrazen ze nog 36 hectare aan dijken en particuliere gronden, waarvoor via de agrarische natuurvereniging Poldernatuur Zeeland een beheersovereenkomst is gesloten.

Gepuzzel

Volgens Frans de Kok is er veel gepuzzel nodig om de dieren in de verschillende gebieden het hele jaar door zoveel mogelijk buiten te laten grazen en uit te zoeken welke dieren niet of juist wel bij de stier mogen.

In de zomerperiode staan er bijna geen dieren op stal. 'Het principe is: in het voorjaar alle dieren naar buiten', zegt Anneke de Kok. 'We gaan niet voor de laatste kilo's extra, maar voor de fijnste kwaliteit. Bij dit systeem voelen we ons het beste en het is ook voor de dieren het fijnst.'

Puur natuurlijk

Het rundvlees is puur natuurlijk, benadrukken de ondernemers. De dieren grazen in weides waar geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen worden toegepast. Ook het kuilvoer en het hooi komen daarvandaan.

Anneke de Kok verkoopt op vrijdagmiddag en zaterdagochtend het diepgevroren rundvlees vanuit het winkeltje op hun bedrijf. Eens in de drie weken wordt een rund geslacht. De slager gebruikt geen kunstmatige toevoegingen of E-nummers. In het begin verkochten de ondernemers het vlees in pakketten van 5, 10 of 20 kilo voor verschillende budgetten. Maar omdat ze merkten dat daar behoefte aan is, verkopen ze het vlees nu ook in kleine porties.

Kleine porties

'Het idee van vers lokaal vlees spreekt mensen aan', merkt Anneke de Kok op. 'Daarom leveren we ook vers vlees in kleine porties, één keer per drie weken. Vooral aan het begin van de coronacrisis was het ineens drukker.'

De combinatie van witlofteelt en de vleesveetak zorgt voor een mooie kringloop, vindt Frans de Kok. 'We telen die witlofpennen en trekken de kroppen. Die gaan naar de veiling. De witlofwortels gaan na een keer te zijn gebruikt, naar onze zoogkoeien, die weer mest produceren die we op onze akkers uitrijden. We hoeven onze mest niet af te voeren, want we benutten alles zelf voor onze akkerbouwtak.'