Melk weg laten lopen ten tijde van Covid-19

De coöperatie heeft een nieuwe prijsstructuur aangekondigd. Grofweg betekent het dat wij in de maanden april tot en met juli slechts 90 procent van de melkproductie van de maand maart mogen leveren. Voor de overige melk wordt een sterk gereduceerde prijs betaald. Het lijkt op superheffing en dat is eigenlijk zeer on-Amerikaans. Maar ik ben blij dat we op coöperatief niveau het probleem aanpakken in plaats van wachten op sanering op de economische 'natuurlijke' manier van 'bust and boom'.

Onze melkgift is in het voorjaar het hoogst. Na de aankondiging van de regels voor de komende maanden hebben we eerst de onderlaag van de veestapel aangepakt. Koeien met drachtigheidsproblemen verlaten sneller de veestapel, de droogstand is voor alle koeien met drie weken verlengd en de capaciteit om melk te pasteuriseren, is vergroot. Nu krijgen alle drieduizend kalveren echte melk uit eigen stal.

Natuurlijk zijn de melkprijzen, en ook vleesprijzen, op de termijnmarkten enorm gezakt en gaan we de financiële impact van Covid-19 voelen. Het papierwerk, de aanvraag van overheidssteun voor de kosten van salarissen, kreeg even de hoogste prioriteit op kantoor. Dat ging goed, nog ver voordat de overheid voor dit programma zonder geld kwam te zitten.

De aanpak van de pandemie ligt hoofdzakelijk bij de overheid van de staten en niet zozeer bij de federale overheid. Dat is begrijpelijk, want de situatie is per staat verschillend. In Kansas gaat het naar omstandigheden goed, terwijl onze gouverneur een van de eersten was om de scholen te sluiten en we al vier weken in lockdown zijn. In onze gemeente hebben we de eerste positieve test pas sinds enkele dagen.

Natuurlijk is het een zorg. Wat als het virus uitbreekt onder onze tachtig personeelsleden? Thuiswerken is geen optie. We checken de temperatuur als personeel inklokt en we hebben 25 veldbedden, dekens en kussen aangeschaft in geval we ziekte constateren en werklieden op het bedrijf in quarantaine moeten. We houden onze adem in.