May-be Brexit

Nog voor de derde aanslag in 72 dagen Engeland trof, was de verkiezingscampagne van de Britse regeringspartij al ontspoord. De verkiezingen die hadden moeten gaan over Brexit, gingen overal over, behalve over de toekomst van het Verenigd Koninkrijk buiten de Europese Unie.

De campagne zou een gelopen race zijn. In de peilingen lag de Britse premier onmeetbaar ver voor op de socialistische mededinger Jeremy Corbyn. Ze zou zonder veel moeite haar krappe Kamermeerderheid omzetten in een onaantastbare. Maar vanaf het begin ging het mis. De strategie om May centraal te zetten was riskant. Haar robotachtige voorkomen wordt door de camera's uitvergroot.

Mays grootste fout was een beleidskeuze. Het voorstel om bejaarden gedeeltelijk zelf hun ouderenzorg te laten bekostigen, was geweldig omstreden. Oudere kiezers waren woedend. Wat over de Brexit had moeten gaan, ging nu over de 'dementiebelasting'. May ging door de knieën. Binnen enkele dagen was de maatregel uit haar verkiezingsmanifest geschrapt. De ommezwaai sloeg het imago van de premier aan duigen.

May, die de verkiezingscampagne inging met de slagzin 'sterk en stabiel', bleek onder druk te bezwijken. Was ze wel geschikt om straks in Brussel de Brexit-onderhandelingen te voeren?

Tegelijkertijd gebeurde er aan de andere kant van het politieke spectrum iets wat niemand had voorspeld. Oppositieleider Corbyn liep in de peilingen in. De Labour-leider, niet effectief in het Britse Lagerhuis, komt tot bloei in campagnes. Terwijl May zalen en pleinen mijdt, gedijt Corbyn in de rol van activist. En de rest is geschiedenis.

May wilde met de verkiezingen een mandaat voor harde onderhandelingen in Brussel, maar over de echtscheiding van de Europese Unie en de gevolgen daarvan voor het Verenigd Koninkrijk, zijn de Britten niets wijzer geworden en dat zal hun de komende tijd opbreken.