Gunningsfactor

Tijdens een LTO-studiemiddag over duurzaam ondernemen hadden de inleiders één boodschap gemeen: de land- en tuinbouw is op de goede weg, maar de verbeteringen stagneren. De sector loopt langs het randje, zei de een. Kies een andere focus, zorg dat je de wereld goed achterlaat voor je kinderen en kleinkinderen, zei een tweede. We zijn de meest duurzame land- en tuinbouw van de wereld, maar hebben het landschap vernield en de biodiversiteit loopt terug, zei een derde.
Deze analyses en boodschappen horen wij niet graag, maar we kennen ze en daar acteren we ook op. Stap voor stap, want het lijntje mag niet breken, omdat de bank moet worden terugbetaald. Ondertussen investeren we miljoenen euro’s in duurzaamheid en maken we serieus slagen. Toch kleeft aan de land- en tuinbouw, ondanks het waarderingscijfer 7,6 van het brede publiek, te vaak nog een negatief beeld. Denk maar aan de plofkip, landbouwgif en megastallen.
Daarom sprak een opmerking van de duurzaamheidsfunctionaris van Heineken mij aan. Hij zei dat de biermultinational ‘leeft van de gunningsfactor’. Een interessante uitspraak. Als je dat weet te operationaliseren en tot bedrijfscultuur weet te maken, ben je spekkoper. Klanten die jou omzet en een inkomen gunnen omdat ze vinden dat je het goed doet, dat is een ijzersterke positie in de markt. Vaste klanten die jou vertrouwen, daar droomt iedere ondernemer van.
Maar wat moet je doen voor een positieve gunningsfactor? Luisteren naar de klant heel goed organiseren. Want in het gunnen schuilt impliciet de opdracht. Als je het niet goed doet, is het ook direct afgelopen. Voor Heineken een reden om de processen zo duurzaam mogelijk in te vullen, omdat zij weten dat de consument dat van hen verwacht.

Hans Huijbers