Eyghentijds verbreedt in kwadraat

‘We zijn misschien wel extreem verbreed’, zegt Frank van Wagenberg, eigenaar van stadsboerderij Eyghen-tijds en een van de sprekers op de Dag van de Stadslandbouw. ‘Ik zeg trouwens niet dat alles 100 procent gaat lukken. Maar als je anders denkt, komen er ook andere mensen op je pad en kom je op nieuwe ideeën.’
Dat wil niet zeggen dat alles kan en mag op het terrein van Eyghentijds. ‘De hoofdzaak blijft ons varkensbedrijf en de eigen verwerking en verkoop van vlees. Maar binnen de stichting die we hebben opgezet zijn allerlei activiteiten onder te brengen die te maken hebben met het landelijke leven. We proberen op allerlei manieren verbindingen te leggen tussen de stad en het platteland. En als ondernemers een goed idee hebben, kunnen ze hier een ruimte huren.’
Eyghentijds is met eigen middelen opgezet door de familie. De huidige boerderij in Esch houden ze aan als ‘dependance’. De voornaamste valkuil die eigenaar Van Wagenberg voelt, is dat hij nu opeens op veel borden tegelijk aan het schaken is.
‘We willen zo veel. Je kunt niet alles even goed doen. Je moet echt vasthouden aan je eigen visie. We zien onszelf op de eerste plaats als de etalage van wat de land- en tuinbouw allemaal te bieden heeft.’
De tijd is rijp voor een dergelijke stadsboerderij, zo is de overtuiging. De familie springt in het gat tussen de collega-boeren die produceren voor de internationale markt en consumenten die op allerlei manieren zelf voedsel willen produceren. ‘Maar eigen productie is dus niet zo gemakkelijk. Mensen willen best een varken hebben, maar ze vinden het dier al snel te groot. Ze kunnen op deze boerderij gewoon een varken kopen, en wij verzorgen de dieren en leveren het vlees.’
In het voormalige proefstation voor de varkenshouderij is 5.500 vierkante meter kantoorruimte. Het terrein meet 7 hectare. De nieuwe stallen voor de zeugen zijn zo goed als af, evenals de modderpoelen buiten. Over een paar weken worden de dieren vanuit de Jofrahoeve in Esch naar Rosmalen gebracht.
Van Wagenberg hoopt dat de stadsboerderij ook uitgroeit tot een gemeenschapshuis voor de bewoners van de aangrenzende nieuwbouwwijk. ‘In die zin mikken we echt op sociale activiteiten en hopen daarin een maatschappelijke rol te spelen. Niemand hoeft achter de geraniums te gaan zitten. We krijgen veel aanloop van vrijwilligers uit de stad. We zijn straks een plek voor stadse mensen die even boer of boerin zijn.’
Het ultieme doel is om meer begrip te kweken voor de sector. ‘Dit concept is best te kopiëren naar andere plekken, zoals een oude textielfabriek als locatie voor de teelt van vlas. Daar kun je heel veel omheen creëren.’