‘Zomaar stoppen is niks voor ons’

‘Ik heb altijd tegen mijn kinderen gezegd dat ze niet per se hetzelfde werk hoeven te doen als ik. Wat ik veel belangrijker vind, is dat ze iets doen waar ze plezier in hebben. Zij hebben gewoon andere interesses’, vertelt Van der Beek.
‘Onze dochter zit op de Hoge Hotelschool in Maastricht, terwijl de oudste zoon voor een techniekopleiding heeft gekozen’, verklaart de agrarische ondernemer de keuze van zijn kroost.
‘Daarnaast heeft mijn zoon twee keer een behoorlijke stormschade meegemaakt op ons bedrijf. Na de tweede keer wist hij zeker dat hij niet in deze branche verder wilde.’
Van der Beek begrijpt dat. ‘Als je twee keer op deze manier door noodweer wordt getroffen, dan kost het ontzettend veel energie en een hoop werk om de boel te herstellen. Zo moeten alle bomen meteen weer worden rechtgezet. Blijven ze krom liggen, dan kunnen ze na twee dagen worden afgezaagd.’
De ondernemer wil samen met echtgenote Conny nog minstens zes of zeven jaar doorgaan met de boomkwekerij. ‘We stoppen niet helemaal met kweken van bomen, simpelweg omdat we graag nog iets omhanden hebben. Bovendien blijft het werk leuk om te doen en zijn mijn vrouw en ik er de mensen niet naar om stil te zitten’, zegt hij.
‘Als je altijd in dit vak hebt gezeten, dan is het moeilijk daar van de ene op de andere dag mee te stoppen. Het is ook een soort van hobby. Omdat de jaren gaan tellen - en dat merk je ook aan je lichaam - hebben we besloten langzaam af te bouwen. Maar je kunt nog altijd plezier hebben in je vak. Bovendien gaan Conny en ik graag met mensen om. We hebben altijd dicht bij de klanten gestaan.’

Tikkie minder

Toch geeft de ondernemer toe dat het plezier in zijn werk de afgelopen jaren een ‘tikkie minder’ is geworden. Dat komt volgens hem door stressgerelateerde zaken waar een ondernemer vandaag de dag mee te maken krijgt.
‘Klanten staan steeds meer onder druk. Alles moet op stel en sprong gebeuren. De eisen worden hoger, ook dat maakt het minder leuk. De gunfactor die er vroeger was, is niet meer. Er wordt tegenwoordig met marges gewerkt die het haast onmogelijk maken om als bedrijf je hoofd boven water te houden, iedereen gaat elkaar beconcurreren’, benadrukt de boomkweker.
‘Nu hebben wij als bedrijf geen financiële verplichtingen meer, maar jonge ondernemers die in machines, gebouwen en personeel hebben geïnvesteerd, hebben iedere maand hun vaste lasten. Zij voelen die druk wel.’
Zo’n 80 procent van de laanbomen die het bedrijf kweekt, gaat naar de handel in binnen- en buitenland en naar collega-kwekers. Behalve laanbomen maken heesters en naaldhout deel uit van het assortiment bij Van der Beek, met Duitsland als grootste afnemer.

Bijspringen

Van der Beek is zoals hij zelf zegt van oorsprong een heao-man, met als richting commerciële economie. In zijn derde jaar aan de heao wordt zijn vader ziek en springt Jacques bij op het bedrijf. In eerste instantie voor een aantal maanden.
‘Mijn vader heeft voordat hij genezen werd verklaard, twee jaar ziek op bed gelegen. Omdat mijn moeder er vrijwel alleen voor stond, we hadden één knecht, besloot ik haar te helpen. Aanvankelijk voor een paar maanden, maar uiteindelijk ben ik gewoon gebleven.’
Zijn heao-diploma heeft Van der Beek later via een avondcursus gehaald. ‘Dat diploma is altijd goed van pas gekomen, zeker als je een eigen bedrijf hebt. Mijn vrouw heeft de richting Aanleg en Onderhoud op de middelbare tuinbouwschool gevolgd, vandaar dat we elkaar altijd prima hebben aangevuld. Als iemand voor een specifieke boom belde, dan wist zij precies waar het over ging. Zoiets telt bij klanten.’

Milieu

Voor de boomkweker blijft het milieu ook een punt van aandacht. ‘Je gaat zelf aanpassingen in je teelt doen. Als je ziet wat wij vroeger aan gewasbeschermingsmiddelen gebruikten, dan was dat peanuts. We gaan tegenwoordig door een heel ander teeltsysteem, met meer mechanische bewerking’, vertelt hij.
‘Ik ga niet meer voor ieder luisje spuiten, zoals vroeger. Ik kijk het eerst even aan. Heeft het niet direct schadelijk effect, dan gaat het zo over. Het is per slot van rekening ook een cyclus. Daarbij komt dat gewasbeschermingsmiddelen niet alleen slecht zijn voor het milieu, ze zijn ook duur.’