Wildbeheer in een weids polderlandschap

We grijpen aan wat we kunnen

Kijkend over de vlakke landbouw- en weidegronden buiten is herstel van de groene dooradering van het landschap door verbindingszones hier van groot belang voor het biotoopbeheer. “We grijpen aan wat we kunnen, maar het blijft mondjesmaat. Eigenlijk is dit ons grootste landschapselement”, zegt senior, te voet op weg naar de dijk van de rivier de Donge. Rechts ligt een populierenbosje van amper een kwart hectare. Er is gezaagd. Voor het klein wild heeft Ad enkele bieten neergelegd voor de schaarse dagen in het vroege voorjaar. Ze zijn vers aangeknaagd.
Over de dijk met fietspad langs de Donge (zie kader De Dongemond) verwijdt de oever zich over een afstand van een paar honderd meter lengte tot vijftig à zestig meter. De biotoopcommissie heeft van het waterschap Brabantse Delta toestemming gekregen in het voorjaar hier een faunaweide van circa 500 m2 aan te leggen. “Ik ga Rini
(Smits, SBNL) bellen eens langs te komen hoe de grond te bewerken is, en om advies voor keuze van het wildweidemengsel. Fazant, haas, ree, konijn en patrijs zullen er ons dankbaar voor zijn.” Jongjager Jan heeft wel oren naar zo’n prachtig project. Goed ook om anderen in de vereniging te activeren. De mannen tonen zich ook geïnteresseerd eens te gaan kennismaken met de regionale ANV (agrarische natuurvereniging) voor soortgelijke initiatieven.

De vos onder controle

Met zijn aanleg voor cijfers voert Ad al het getelde en geschoten wild in in het registratieprogramma. Ook leidt hij de bekende landelijke teldagen. We hebben 25 reeën in het jachtveld van onze combinatie (ca 1000 ha). Met zo weinig dekking letten we goed op de stand. Hij heeft aan naastliggende WBE’s goede voorbeelden ‘waar wij ook naar toe moeten’. Groots aangepakt en gezelliger afgesloten. Voor de vossendag de volgende zaterdag is toch nog besloten het individueel aan te pakken.
Dan vertelt Jansen hoe spannend ‘op de vos’ kan zijn. “Een paar weken geleden zag ik een vos een griendje inlopen. Met enkele groene collega’s hebben we het bosje uitgedreven. Wat al heel snel tot beweging en actie leidde. Eén vos verdween er in een pijp en een ander onder een stapel takhout. Met vasthoudendheid en een paar trucjes wisten we ze uiteindelijk toch binnen te krijgen. Het aflopende aantal geschoten vossen sinds 2006, van ruim twintig per jaar naar nog niet de helft nu, zien we terug in onze fazanten en patrijzenstand.”

Jagermeester en gezel

Ad beschouwt de pas één jaar bestaande biotoopcommissie als een goede katalysator om de vereniging met veel ‘oudgedienden’ levendiger te krijgen. Aan hem en zijn maatje Jan zal het niet liggen. Jan is weliswaar ‘import’, maar heeft goede ‘ijzers in het vuur’: gemotiveerd, zeven jaar met vrouw (dochter van een loonwerker) hier wonend en in 2013 voor zijn jachtexamen geslaagd. Via een in de streek woonachtige voorman van de geslaagde jonge jagers is Jan met Ad in contact gekomen. Jans ambitie om vragen te stellen, te luisteren en zijn inzet stemt de oude rot tevreden.
Jagen en beheren en in het verschiet besturen, je leert het pas echt in de praktijk. Het zal de WBE ten goede komen nu de vereniging de overgang naar de nieuwe natuurwet het pad kruist. Jan merkt nog op zich daar terdege van bewust te zijn.

Tekst: Kees de Kroon Foto: Peter van Houweling