‘Laat laatste maaigras maar zitten’

De eerste snede kent normaal gesproken een opbrengst van 4.000 kilo droge stof per hectare. Hiervoor krijgt het gras een gift van 35 kuub runderdrijfmest per hectare en 2 keer 180 kilo snel beschikbare kalkammonsalpeter (kas).
‘De eerste snede verhout niet snel en heeft hierdoor een hoge opbrengst in combinatie met een goede voederwaarde’, vertelt Post.
Dit jaar was een extreem goed jaar met een eerste snede van 5.500 kilo droge stof per hectare met 949 VEM per kilo droge stof en 177 gram ruw eiwit per kilo droge stof.
De melkveehouder blijft verhouting bij de tweede en derde snede vóór door tijdig te maaien. De koeien blijven de eerste twee sneden binnen. Vervolgens mogen ze standweiden op 4 hectare.
Na de derde snede zijn er drie percelen van 4 hectare beschikbaar voor weiden. Frank Post maait af en toe: ‘Door de lage opbrengst is het economisch gezien per kilo droge stof aantrekkelijker om te weiden.’
Dat deze opzet loont blijkt wel uit de hoge grasopbrengst. De laatste drie jaar haalde Post gemiddeld 13.400 kilo droge stof per jaar van het land. Hiermee oogst hij 345 kilo zuivere stikstof, behoorlijk voor zandgrond.
Volgens de melkveehouder komt dit, doordat hij ook qua bemesting de nadruk heeft liggen op de eerste snede. ‘Voor de rest is de bemesting nauwelijks anders dan van mijn collega’s’, vertelt hij.

Meer bemesten

Doordat Post meedoet aan de Koeien & Kansen-pilot, mag hij nu al meer bemesten dan zijn collega’s. De uitzondering voor evenwichtsbemesting op fosfaat gold eerst alleen voor Koeien & Kansen-deelnemers. Nu is er een pilot waar iedereen zich voor aan kan melden.
In totaal gaf Post 116 kilo zuivere stikstof via 460 kilo kas-kunstmest en 308 kilo via 70 ton drijfmest. Daarbij hoort een fosforgift van 110 kilo.
Op de Koeien & Kansen-bedrijven loopt nu een proef om ook de stikstofgift te doen op basis van onttrekking. Het is iets lastiger om dit goed in beeld te krijgen, omdat er op meer plekken verlies op kan treden dan bij fosfaat. Post hoopt dat als het goed te onderbouwen is, het ook voor de praktijk mogelijk is om qua stikstof te bemesten op basis van onttrekking.
Wel geeft Post aan dat het sturen op bodem lastig is. ‘De opbrengst is een kwestie van grondsoort, bemestingsstrategie en groeiomstandigheden. Dat valt niet mee, zoals dit jaar, waarbij veel fosfor in het gewonnen gras zit. In tegenstelling tot het voerspoor is het aantal knoppen om te sturen bij de bodem lastig.’

Bodemkwaliteit

Door de focus op de bemesting van de eerste sneden speelt bodemkwaliteit een belangrijke rol. De bodem van Post is goed, mede dankzij een hoog organischestofgehalte, een buffer voor mineralen en vocht.
Hierdoor ontstaat een mogelijk knelpunt bij jonge percelen: scheuren kost 1 procent organische stof, oftewel 1.000 kilo stikstof. Dat wordt onttrokken uit de kringloop.
‘De na het scheuren gezaaide jonge percelen moeten weer organische stof opbouwen, waardoor die buffer ontbreekt’, legt de melkveehouder uit.
De melkveehouder probeert het grasperceel zo oud mogelijk te laten worden. ‘We hebben veel aandacht voor de verzorging van de zode en het laag houden van de onkruiddruk.’ Voor dit laatste wordt naast een goede gewasbescherming ook regelmatig bij- of doorgezaaid.
Het bedrijf scheurt daarom geen percelen jonger dan acht jaar. Post ziet een hoog organischestofpercentage als een must voor een goede opbrengst en daarmee voor goede resultaten met de Kringloopwijzer: ‘Scoor je geen hogere opbrengst dan gemiddeld, dan valt de Kringloopwijzer voor jouw bedrijf niet positief uit. Focus daarom op een maximale opbrengst.’