Kansen voor wederopstanding van wol

Arno de Snoo‘De opbrengst van de wol is net voldoende om de kosten van het scheren te dekken’, stelde een schapenboer onlangs. Hij stond gebukt een net geschoren schapenvacht ineen te rollen. Een opmerking op gelaten toon gemaakt. Want het is een feit en het is al jaren zo. De schapenhouder heeft het al lang geleden geaccepteerd.
Wol krijgt niet meer aandacht dat het vroeger had. Meer natuurlijk dan schapenwol kun je het niet krijgen. Het is isolerend, vangt vocht bij nattigheid en geeft het weer af bij droogte, is elastisch, waterafstotend, minder brandgevoelig dan andere kunstmatige vezels en ga zo maar door. ‘We werken veel met kunstmatige vezels’, zei een inkoper van een kledingbedrijf. ‘Maar eigenlijk is er geen betere stof dan wol.’
In Europa neemt het aantal schapen gestaag af en daarmee de wolproductie. De prijzen voor wol liggen dit jaar rond de 1,30 euro per kilo witte wol en 30 cent voor zwarte. Enkele jaren geleden was dat nog minder: zo’n 60 cent voor een kilo witte wol.
In Brussel drong de Oostenrijkse Europarlementariër Lanner 20 jaar geleden al aan op een herontdekking van wol. Vooral voor meer extensieve landbouwgebieden in Europa zou de schapenhouderij een goede oplossing kunnen zijn. ‘De Europese markt vraagt om natuurlijk materiaal’, schreef hij toen.

Breien

Jarenlang gebeurde er niets. Wol ging in een container naar China en daarmee was de kous af. Maar tijden veranderen. In Engeland is, mede door de economische recessie, breien weer in. Net als in Scandinavië en Noord-Amerika, zo blijkt uit recente berichtgeving van de BBC. Mensen willen producten die langer meegaan en authentiek zijn, zo blijkt.
Ook worden nieuwe gebruiksvormen voor wol gevonden. In Nieuw-Zeeland worden wolmatten gemaakt om groente op te telen. Dat is gemaakt van de onderdelen van de wol waar de mest nog aan zit. In de mat worden zaadjes gelegd en het geheel wordt verkocht als wortel- of uienmat. Ander voorbeeld is het Ierse bedrijf Sheep Wool Insulation dat isolatie op basis van wol verkoopt voor huizen.
Op een enkeling na, zoals de Britse wolmarketingorganisatie, leiden de wolvertegenwoordigende instanties een slapend bestaan. Het lijkt tijd om de neus boven de dekens uit te steken en de nieuwe kansen te pakken.
Met de toenemende aandacht voor hergebruik van materialen, opkomst van lokale initiatieven en ambachten en de groeiende belangstelling van de consument voor authenticiteit kan wol zich opnieuw uitvinden.