Het begrotingstekort van de overheid

Het fiscale jaar van de Tanzaniaanse overheid loopt van 1 juli tot 1 juli. Daarom werd er de laatste maanden door alle mogelijke overheidsinstanties hard gewerkt aan het innen van zo veel mogelijk geld om op deze wijze het enorme gat, mede veroorzaakt door het terugtrekken van donorgeld van westerse landen, in de Tanzaniaanse begroting terug te dringen.
Terwijl het systeem van belastingen vergelijkbaar is met Nederland, zoals het betalen van loonbelasting, winstbelasting, btw en wat zo meer, is de manier van inning niet te vergelijken. De Tanzaniaanse belastingdienst moet zijn jaarlijkse doelstelling zien te halen. Het gaat er bij deze organisatie niet meer om wat een bedrijf wettelijk moet betalen, maar om er zo veel mogelijk uit te slepen.
Deze honger van de overheid heeft een grote invloed op ons bedrijf. Nieuwe investeringen worden uitgesteld, aangezien het nog onduidelijk is hoeveel belasting we moeten betalen over de afgelopen vijf jaar.
Eigenlijk weten we het wel, maar de belastingdienst heeft volledig zijn eigen berekeningen die vele malen hoger zijn dan de werkelijkheid. Leningen worden gezien als pure inkomsten. Zelfs geldtransfers van een euro- naar een shillingrekening worden gezien als inkomsten.
Veel van dit soort berekeningen zijn makkelijk te weerleggen, maar dat valt niet te zeggen over alle uitkomsten van de zienswijzen van de Belastingdienst.
Daarnaast worden er steeds nieuwe belastingvormen opgelegd. Dit zijn belastingen die voor andere sectoren gelden dan de land- en tuinbouw, maar die de belastingdienst bij tijd en wijle gewoon oplegt. Het kost ons vervolgens weer veel tijd om dit in bezwaarprocedures te weerleggen.
Naast het innen van belastingen staat er de laatste tijd opvallend veel politie aan de kant van de weg te controleren om de staatskas aan te vullen door het innen van boetes. Op de 10 kilometer tussen ons huis en het bedrijf staan er nu op gemiddeld drie plekken politiemensen auto’s en vrachtwagens aan te houden. Daarbij zoeken ze net zo lang naar een mankement totdat ze iets vinden.
Een vriend van ons is laatst beboet voor het feit dat de kleur van zijn auto die op het eigendomsbewijs is vermeld, volgens de politie niet volledig overeenkwam met de kleur die de auto in werkelijkheid had. Daarbij weigerde de politie een officiële bon uit te schrijven, zodat het nog maar de vraag is of het geld de staatskas invloeit.
Daarom maak ik vooral in deze maanden gebruik van een nieuwe ontsnappingstactiek, wanneer ik word aangehouden. Deze tactiek heb ik geleerd van een collega-tuindersvrouw. Met de deuren van de auto op slot en het raam op een klein kiertje roep ik dat ik van mijn man de deur niet mag openen. Dat helpt in een patriarchale samenleving waarbij de vrouw wordt geacht naar de man te luisteren. Ze laten me dan zomaar gaan.
Christine Brandsma