Doorgeschoten

Tegen de aanleg van een natuurgebied kon vroeger geen bezwaar gemaakt worden, want volgens de provincie zou schade vergoed worden door het Faunafonds. Nu de provincies een jaartje daar de baas zijn, is dat over. Het Rijk stelt geld beschikbaar voor het Faunafonds, maar de provincies besluiten dat geld in te zetten voor onder andere de aanleg en inrichting van nieuwe natuur. Zo betalen boeren dicht bij een natuurgebied en fruittelers extra hier aan mee.
De discussie hierover hebben we in de verschillende Provinciale Staten in den lande gemist. In de hoeveelheid van berekeningen, tabellen en verwarring bij de decentralisatie van het natuurbeleid was het vakkundig weggemoffeld.
Er staat een nieuwe Wet Natuur op stapel. Misschien heeft een enkeling hoop gehad dat het wat eenvoudiger zou worden en daar waar schade is, er handelend opgetreden kan worden, vanuit het besef dat het nu te ver is doorgeschoten.
Enkele voorbeelden: In het oosten van het land had een das forse schade aangericht aan een wijngaard. Zo fors dat het logisch zou zijn dat de ondernemer een raster gaat plaatsen om de das uit zijn wijngaard te houden. Dat bijkt niet te mogen omdat de das dermate beschermd is dat je hem niks in de weg mag leggen.
In Limburg doet de bever het goed. Die maken dammen, dat past niet in ons volle landje. Het waterschap moet het begin van dammetjes opruimen, kosten volgend jaar: 600.000 euro.
In Zeeland zorgde een groep knobbelzwanen in februari voor overlast. De gevraagde ontheffing wordt gegeven op 31 maart, geldig tot 1 april.
Helaas, het wetsvoorstel gaat alleen maar meer voorbeelden van doorgeschoten beleid geven. Tijd om de klok te luiden.

Peter de Koeijer,