Kiezen voor licht, lucht en ruimte

De familie ging over met zeventig melkkoeien en nam de tijd om te kijken hoe ze het bedrijf verder wilde ontwikkelen.
‘We plannen doorgaans niet zo strak. Maar we vonden dat we in ieder geval meer grond nodig hadden’, zegt Anjo Bom bescheiden.
Die groei in bedrijfsoppervlakte trof het gezin in Drenthe na een zoektocht door een groot deel van Noord-Nederland en in Flevoland. ‘We kenden het hier niet. Maar de grote percelen en goede gewassen op een uur rijden van onze vorige woonplaats leken ons een aantrekkelijke keus. Er zitten hier al veel boeren uit Twente, dat maakt de stap wat minder groot’, vertelt Bom.
Het werd ook een heel soepele overgang, blikt de veehouder terug. ‘Een kwestie van koeien inladen, vervoeren, hier de klep opendoen en we konden weer melken.’
Ook de sociale herstart verliep voorspoedig. Nieuwe contacten vonden de gezinsleden al snel bij collega-boeren en in de kerkgemeenschap waar ze lid van zijn. ‘Het is hier ook eigenlijk gewoon Nieuw Tukkerland’, zegt oudste zoon Herbert Bom gekscherend.
Zijn moeder Janneke Bom geeft hoog op van de samenhorigheid die in de Veenkoloniën heerst. ‘Voor veel mensen hier in de buurt is het een beetje pionieren.’
Omdat de twee zonen Herbert (26) en Jos (18) allebei boer willen worden, hebben ze het bedrijf sindsdien flink ontwikkeld. Met 180 stuks melkvee en bijbehorend jongvee en een areaal van inmiddels 75 hectare gras- en maïsland, grotendeels als huiskavel, is het bedrijf inmiddels een stuk groter geworden. ‘We hebben hier een mooie lap grond’, erkent Anjo Bom. Een deel van de grond wordt geruild met akkerbouwers in de buurt.
Kers op de taart is de zeer ruime en lichte serrestal, voorzien van een Dairymaster 28 stands swingover melkinstallatie, die naar de achterkant van de huiskavel is gebouwd. De stal biedt ruimte aan 240 dieren. ‘Dit was voor ons passend’, stelt Janneke Bom wanneer ze met de zonen, stagiair Sander en Jos’ vriendin Rachel in het kantoor boven de stal aan de koffie zitten. Je hebt er prachtig zicht op het koppel beneden hen.

Familieproduct

De oude stal werd omgevormd tot jongveestal. De nieuwe stal is echt een familieproduct geworden, vinden de melkveehouders. Ter voorbereiding gingen ze eerst veel bij andere bedrijven kijken, in binnen- en buitenland. Samen beslisten ze over hoe het complex eruit diende te zien.
Zo kozen de ondernemers voor een moderne melkinstallatie met veel capaciteit en veel automatisering. Ze blijven wel zelf melken voor het vaste ritme voor de hele dag. Met z’n tweeën melken ze de 180 koeien in een uur tijd. ‘Natuurlijk denk je wel na over een melkrobot of een automatisch voersysteem, maar dit past ons het beste’, verklaart Anjo Bom.
De familie is in haar nopjes met de serrestal. Hoewel het bouwtraject in een lastige winter met acht maanden een stuk lager was dan verwacht, scoren vooral het stalklimaat, het koecomfort, de emissiearme vloer en de flexibiliteit van het systeem bij hen hoog. ‘Als het nodig is, zetten we er zo twee kapjes bij. En het ruikt hier altijd fris, ook midden in de stal’, zegt Herbert Bom. Met de korte looplijnen is het daarbij logistiek een hele verbetering, ook omdat ze nu de koeien tot in vijf groepen kunnen indelen.
Jos Bom zit nog op school in Emmen, maar werkt inmiddels ook mee op het bedrijf. ‘Er is hier werk voor drie’, stelt zijn broer Herbert Bom vast, die tevens parttime vertegenwoordiger is in stalinrichtingen. Daarbij vindt het tweetal naast het werk op het eigen bedrijf nog tijd om loonwerk te doen voor een boer in de buurt en zijn ze regelmatig op pad met hun mobiele mestscheidingsinstallatie. Ook de eigen koeien liggen in het strooisel van de mestscheider.

Toekomst

Hoe de toekomst eruitziet, daar durft de familie Bom nog niet te veel voorspellingen aan te wagen.Volgens Janneke Bom zijn het vooral de milieueisenen de economie die de grenzen de komende jaren bepalen. Volgens haar echtgenoot is groei altijd moeilijk in te schatten. ‘De basis die we hier hebben gelegd is goed. We zitten nu op twee derde van onze capaciteit, dus dat kunnen we nog verder invullen. Ook wat de mestafzet betreft zitten we hier goed. Wat overblijft, zetten we af als drijfmest bij de buren’, verteltAnjo Bom.
De nieuwe generatie Bom stelt zich intussen net als hun ouders bescheiden op. ‘Ik vind wel dat we met onze tijd moeten meegaan, maar ik hoef niet per se 500 koeien te melken. Het kan wel, maar het hoeft niet. Het gaat er meer om hoe je scoort op rendement en kostprijs. Ik heb nog ander werk en zo lang het hier goed gaat, is het prima zo’, aldus Herbert Bom.