'Trots op teelten van eigen bodem'

Een voorbeeld: het voorjaar is het seizoen van de asperge. Talloze burgers rijden, vaak op de fiets, naar boerderijwinkels om vers gestoken asperges te kopen. En passant genieten ze van al het moois dat ons platteland te bieden heeft. Het zijn vooral de zandgronden van Noord-Limburg en Noord-Brabant waar het Witte Goud gedijt. Daar zijn we supertrots op. Maar hoe lang nog?

Door de stapeling van (voorgenomen) maatregelen op het gebied van gewasbescherming en waterbeheer en -kwaliteit komt de ruimte voor de teelt van onze gezonde groenten in de verdrukking. Minder ruimte betekent automatisch lagere opbrengsten en hogere prijzen. Het buitenland lonkt om deze positie over te nemen. Willen we dat echt?

In de context van de geopolitieke turbulentie moeten we streven naar maximale zelfvoorziening in Nederland, en in Europa. Dat vraagt om erkenning van onze productiecapaciteit en vooral van de expertise van onze boer en tuinder.

In Noord-Brabant hebben we onlangs actiegevoerd op het provinciehuis. Prikkelend hebben we bestuurders, politici, ambtenaren en journalisten drie varianten van de asperge aangeboden: het witte goud van eigen bodem, de groene 'vliegschaamte-asperge' die vanuit Peru meer dan 10.000 vliegkilometers heeft afgelegd en de 'illusieasperge' uit een 3D-mal.

De actie was ludiek, maar had een uiterst serieuze boodschap: voedsel van eigen bodem is de basis van een vitale en weerbare samenleving. Volmondig beleed 'de Brabantse politiek' het belang van productie van eigen bodem. Ik roep hen en hun collega's elders in het land op om woorden om te zetten in daden.