'Langzaam wen ik aan mijn nieuwe rol'

Het is een half jaar geleden dat mijn koeien van het bedrijf zijn vertrokken. Iets later ging ook het jongvee. Vrijwillig, maar met de wetenschap dat doorgaan een groot risico zou zijn en dat ik nu van de Lbv-plusregeling (Landelijke beëindigingsregeling veehouderijlocaties met piekbelasting) gebruik kon maken.

Ik heb ervoor gekozen om de grond aan te houden en te blijven bewerken. In letterlijke zin ben ik nu dus akkerbouwer. In werkelijkheid ben ik iemand die mais en andere makkelijke gewassen verbouwt en daarnaast zoveel mogelijk premie van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid probeert op te strijken.

Een belangrijk aandachtspunt bij de Lbv-plusregeling is voorkomen dat de fiscus een groot gedeelte van de vergoeding meteen weer terugpakt. Fiscaal was het aantrekkelijk om een andere trekker te kopen. Daardoor werk ik nu met een trekker met bluetooth, automatische airconditioning, elektrisch verstelbare spiegels en elke andere denkbare luxe. Ineens kunnen er dingen die niet konden, toen ik nog melkveehouder was.

Dat is een belangrijke les voor mij. Ik heb altijd geprobeerd om te boeren op een manier waarvan ik zelf dacht dat het goed was, met een goede balans tussen vee, grond, milieu en maatschappij. Dat is niet beloond. Je komt verder met het najagen van kortetermijnvoordeel en met de stroom meezwemmen. Dat is een vrij cynische conclusie, maar als boer in deze tijd word je vanzelf cynisch.

Ik heb nog lang gedacht dat ik de melkwagen het erf op hoorde rijden, als ik 's avonds geluid hoorde. Of dat ik de vijzels van de krachtvoersilo's hoorde lopen. De realiteit is dat het melken van koeien hier voorgoed verleden tijd is. Ik schrik elke keer, als ik zie hoe hard de stal achteruitgaat. De inrichting begint meteen te roesten, als er geen vee meer in staat. Twee weken geleden is de melktank opgehaald. Dat was ook weer een stukje ontmanteling van het melkveebedrijf.

Tegelijk begin ik ook meer te wennen aan mijn nieuwe rol. Tegenwoordig loop ik rond met een rolmaat op zak in plaats van een zakmes. Begin ik zowaar al op een echte akkerbouwer te lijken.

Ik merk ook dat ik plezier heb om zelf dingen te doen die ik in het verleden uitbesteedde en in aandacht besteden aan dingen in de teelt waar ik eerder niet op lette. De conclusie is dat er best een toekomst is zonder melkkoeien, al had ik graag gezien dat het anders was gegaan.