'Strijd om de gewasbescherming'

Het is duidelijk: de discussie en strijd rond inzet van middelen is in volle gang. Tegelijkertijd is het spannendste phytophthorajaar net achter de rug, zien we in pootaardappelen het bladrolvirus vlot terugkeren van bijna weggeweest en kenden de uien een enorme meeldauwdruk. Zonder spuiten gebeuren er rare dingen in het veld. Dit vergt ontwikkeling en dat kost tijd en geld. Een spagaat voor de akkerbouwer die wel minder wil spuiten.

Daarbij maak ik me meer zorgen over de zeer snelle inperking van middelen dan over de daadwerkelijke toepassing daarvan. Erop vertrouwend dat risico's van toegelaten middelen bij juiste toepassing erg klein zijn. Waarbij het risico voor de omgeving kleiner is dan voor telers die met deze middelen en in bespoten gewassen werken.

We hebben daarom allemaal belang bij veilige middelen en dus bij een streng toelatingsbeleid. Er mag, voor zover dat tegenwoordig nog kan, geen discussie zijn over toelatingsprotocollen. Liever streng en zeker, dan teruggefloten door een rechter met onhaalbare eisen. Voor je het weet, zit de gewasbescherming in dezelfde impasse als de PAS-melders met stikstof.

Mooi dat de sector bijvoorbeeld werkt aan de Milieu-indicator Gewasbescherming om tools te hebben om de milieulast te verkleinen. Daarbij is het cruciaal om netjes te werken en puntemissies te voorkomen. Des te meer nu het College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden (Ctgb) stoffen die structureel de normen overschrijden, gaat herbeoordelen.

Dat kan leiden tot aanvullende maatregelen of tot intrekking van toepassingen of toelatingen. Geknoei wordt niet gepermitteerd. En terecht. De Bestrijdingsmiddelenatlas is hiervoor de leidraad. Hoewel de sector vorderingen maakt, is te zien is dat het aantal normoverschrijdingen niet snel genoeg afneemt voor de gestelde doelen. En dat hebben verschillende organisaties en clubjes helder voor de bril. Het laatste nieuwsbericht over gewasbescherming is dus nog lang niet gepasseerd.