Te droog voor aardappelen? Dan maar luzerne, gras en koeien

In een bijna vlakke vallei die zich uitstrekt over iets meer dan 30 kilometer, ligt een heel aantal grote boerderijen. De vallei, die vrij weelderig is, wordt aan drie kanten omringd door ruim 2 kilometer hoge bergen, terwijl de vallei zelf op zo'n 1.600 meter hoogte ligt.

Duizenden jaren lang heeft sneeuw uit de bergen in de zomer als smeltwater grote ondergrondse waterreservoirs gevormd. Dit betekent dat de boeren van de vallei water uit de grond kunnen oppompen om de velden te irrigeren in de relatief droge zomer. Zonder water zou het onmogelijk zijn om iets in de vallei te verbouwen.

De vijf grootste boerderijen in de vallei, met in totaal iets meer dan 4.000 hectare, worden gerund door het familiebedrijf Robert Holt Farms. Het bedrijf heeft met 5.500 melkkoeien de meeste koeien in de staat. Daarnaast worden jaarlijks 18.000 runderen opgefokt en verkocht aan vleesveebedrijven waar de dieren worden afgemest.

Een bezoekje aan de boerderijen van de familie Holt is niet vanzelfsprekend voor een journalist. 'Omdat je niet kunt vertrouwen op wat ze gaan schrijven', zegt de 78-jarige oprichter Robert Holt. Na het voltooien van een landbouwopleiding in onder meer de staat Georgia, kwam hij thuis op de boerderij van zijn ouders, waar hij wat geld leende van de Mormoonse kerk. Op 22-jarige leeftijd kon hij zijn eerste boerderij in de vallei kopen met 60 hectare grond.

Aardappelen niet rendabel

'In 1965 begon ik aardappelen te telen op het veld. Maar deze productie was helaas niet rendabel, dus al snel kwam ik erachter dat de toekomst lag in de productie van hooi en kuilvoer uit luzerne en raaigras. Ik trouwde en kreeg in de loop van twintig jaar veertien kinderen, waarvan zes zonen. Ze volgden allemaal een universitaire landbouwopleiding en toen ze in het bedrijf stapten, kochten we steeds meer land', vertelt Robert Holt.

Het bedrijf exploiteert vandaag de dag ongeveer 4.000 hectare in de vallei, op de vijf verschillende boerderijen. 'De laatste stap in onze uitbreiding was de oprichting van een melkveebedrijf met 5.500 koeien in 2009', vervolgt Holt. Zijn zoon Kimball is de operationeel manager van het bedrijf, Randal is verantwoordelijk voor de teelt van de gewassen, Kinely voor het voer en Gared is financieel directeur. Een vijfde zoon, Blake, zit niet in het bedrijf. Hij is werkzaam in de verzekeringsbranche.

Niet makkelijk

Het starten en runnen van zo'n groot melkveebedrijf was geen eenvoudige klus. Holt: 'We kenden ups en downs. Toen we in 2010 met het melken begonnen, hadden we daar nog geen ervaring mee. We zijn daarom gaan samenwerken met het bedrijf Cargill. Zij hadden de expertise die wij misten. In het begin was het voeren van de vaarzen de basis voor onze melkveestapel en het was voor ons belangrijk dat dit op de beste manier gebeurde.'

Robert en Kimball Holt en andere medewerkers kregen in het begin een intensieve training van Cargill, die volgens Robert Holt van onschatbare waarde was voor de opbouw van het melkveebedrijf. 'We krijgen nog steeds advies vanuit Cargill waarmee we zaken verbeteren. Zo adviseerde een voedingsdeskundige om geen droog hooi meer te voeren. We zijn volledig overgeschakeld op kuilvoer.'

Krachtvoer op maat

Naast het ruwvoer uit luzerne en mais werd voor het bedrijf krachtvoer op maat ontwikkeld. Dit gebeurde op basis van advies van deskundigen van agrovoedingsbedrijf Cargill, fokkerijdeskundigen van de regionale Boerenbond en zuivelorganisatie Dairy West.

'Daarnaast hebben we in de loop der jaren een eigen fokprogramma opgebouwd, waarbij we continu de onderzoeksresultaten van onze beste koeien optimaliseren en de resultaten testen in onze kudde', geeft Bolt aan.

'In het fokprogramma wordt onder andere stiersperma afgenomen van de beste stieren in de Verenigde Staten. En vanuit dat fokprogramma worden de beste koeien geselecteerd voor een continue melkproductie. Hierbij wordt niet alleen gekeken naar de melkgift, maar ook naar de robuustheid van de koe bij het afkalven, het immuunsysteem en dat soort zaken', zegt Holt trots.

Vijfhonderd kalveriglo's

Op het grote bedrijf worden dagelijks tussen de achttien en twintig kalveren geboren. Na de geboorte worden ze gewogen en krijgen ze een merkteken in het oor. De eerste drie dagen na de geboorte krijgen de kalveren biest van hun eigen moeder. Daarna worden ze gespeend en op een afdeling geplaatst met ongeveer vijfhonderd kleine kalveriglo's.

In de iglo's krijgen de kalveren de eerste weken kunstmelk en wordt langzaam overgestapt op kuilvoer, aangevuld met krachtvoer met mineralen en vitamines, ontwikkeld door de voedingsdeskundigen. Vanaf de kalverboxen begint de 'lange reis' door de verschillende stalgedeelten, allemaal buiten, naar de afkalfafdeling en verder naar de melkstallen.

Op het melkveebedrijf zijn twee carrousels te vinden. Daar worden de koeien drie keer per dag gemolken, wat zo'n zes minuten per koe per keer duurt. In de melkstal werken twee mannen die de spenen ontsmetten en afvegen met een schone doek, voordat een robot de zuignappen op de spenen zet. Op het bedrijf van Holt komt uierontsteking weinig voor. 'Daarom is het gebruik van antibiotica zeer minimaal', stelt hij.

Terwijl de koeien in de wachtstand in de sluis staan, wordt de vloer continu gespoeld. Hetzelfde geldt voor de carrousels, waar het er verbazingwekkend schoon uitziet. Ook zijn er ventilatoren opgesteld om de koeien af te koelen als de temperatuur boven de 30 graden uitkomt. Er hangen ook sproeiers die de dieren besproeien met koud water.

Het was een uitdaging om een manier te vinden om het waterverbruik in de melkveestapel te verminderen en het water van het schoonmaken van de melkstallen te hergebruiken. Het gebruikte water wordt nu naar een machine afgevoerd, waar de droge stof van de mest wordt gescheiden en het overgebleven water naar een waterreservoir wordt gepompt. In het voorjaar wordt dit water gebruikt voor de irrigatie van de percelen.

Vanuit de melkcarrousel wordt de melk naar enkele grote koelsilo's gepompt, waar de melk wordt opgeslagen totdat deze wordt opgehaald door vijf grote melktankwagens. Deze verzamelen dagelijks ruim 150.000 liter melk en moeten zo'n drieënhalf uur rijden naar de Anderson Dairy-fabriek in Las Vegas. Nadat de melk in de tankwagen is gepompt, wordt de tank verzegeld om fraude te voorkomen. De tank kan alleen bij aankomst door het personeel van de zuivelfabriek worden geopend.

38 kilo melk

Gemiddeld produceert elke koe dagelijks ongeveer 38 kilo melk, wat neerkomt op 10.500 kilo melk per jaar, met ongeveer 4 procent vet. De melkveestapel van het bedrijf bestaat voor het grootste deel uit Holsteins, een kleiner deel is Zweeds roodbont. Deze twee rassen worden ook met elkaar gekruist.

In de verschillende loopstalafdelingen bevindt zich een halve overkapping waar de koeien beschut zijn tegen de zon, die in Utah meer dan driehonderd dagen per jaar schijnt. In die ruimtes kunnen ze overdekt hun voer opvreten. Het voeren gebeurt met een voertrekker die de luzernekuil en snijmais langs de voervakken uitstort. In de losse loopvakken wordt deels zand en deels luzernestro gebruikt als bodembedekking, zodat het altijd droog is bij de nachtbedden.

'Een keer per jaar wordt de mest uit de loopstallen geloosd en als dure bemesting gebruikt op de percelen van de vijf boerderijen. Zo wordt alles op de boerderij gerecycled. De gewassen zorgen voor voer en de mest van de dieren wordt weer gebruikt voor onze gewassen. Hiermee zijn wij klimaatneutraal en is de hele productie duurzaam', stelt Holt.