Een onderscheiding voor de verwende immigrant

Nu begreep ik onlangs dat Bertha 4 en Geertje 15 zich bij het gemeentehuis mogen melden voor een vergunning om in de wei te mogen lopen. Ik zal eerlijk toegeven dat ik in de lach schoot toen ik dit las. Niet lang geleden werd geklaagd dat er nauwelijks nog vee in de wei loopt en nu dreigt het een milieudelict te worden.

Degene die dit verzint, moet wellicht een laag IQ hebben of een doorgedraaide professor zijn. Al met al bevestigt het waarom ik destijds terecht besloot maar te vertrekken.

Ik weet het, emigreren is niet voor een ieder weggelegd, daar moet je ondernemend voor zijn en een bepaald gevoel voor avontuur bezitten. De echte 'die hard' Nederlandse boer zal zich nog steeds beroepen op zijn landbouwstatus en positie op de wereldmarkt. Inderdaad indrukwekkend.

Maar laten we er eerlijk bij zeggen dat er een verschil is tussen produceren of handel. Deze positie komt voornamelijk voort uit de bloemensector, waarvan het grootste deel zelfs in het buitenland geproduceerd wordt. Via Aalsmeer worden de bloemen verhandeld om direct richting Tokio door te vliegen naar de consument.

Vroeg u zich nog af waarom Schiphol beschermd wordt tegen de stikstofideologie? Hier is uw antwoord. Nu wil ik niet al te negatief klinken en zal toegeven dat de Nederlandse knowhow in de landbouw van hoog niveau is. Dit zien we terug in ons stamboekvee dat we over de hele wereld terug kunnen vinden. Toch is het produceren in het buitenland geen nieuws onder de zon. In de Gouden Eeuw werden boeren immers al uitgezonden naar Zuid-Afrika om VOC-schepen te bevoorraden.

Na de Tweede Wereldoorlog lagen de kaarten anders. De economie draaide slecht en de overheid betaalde de trip om het land te verlaten. Mijn voorgangers noemen mij de verwende immigrant, begrijpelijk, ik wist immers waar ik terecht ging komen. Eigenlijk zouden we alsnog een onderscheiding van Mark Rutte moeten krijgen voor de ruimte en ontwikkeling die we de overheid hebben geboden.

Mijn afscheidscadeau was echter anders, een belastingaanslag. Een zure appel waar ik doorheen moest bijten, maar die inmiddels erg zoet is gaan smaken.