'Box in de kas'

Column Glasgroenten Inge Bergsma-de Vries 27 jan 2022 om 12:00uur

Hoe deden de moeders van vroeger dat toch met twaalf kinderen, het huishouden en de rechterhand zijn van hun man in het bedrijf? Als je het aan hen vraagt, zeggen ze standaard: 'O, we hadden gewoon de box in de kas staan.'

Nou, ik heb het geprobeerd, de box op kantoor. Maar mijn kinderen willen toch een fles en een schone luier. Dan valt de speen uit hun mond en willen ze worden gewiegd. Vallen ze eindelijk in slaap, dan komt Klaas of Piet met veel kabaal of commentaar het kantoor binnen. Kind wakker. Ook nu probeer ik het.

Op 17 november ben ik bevallen van onze derde zoon. Alles is goed gegaan en na de eerste turbulente maanden beginnen we onze draai weer te vinden met zijn vijven. Dus in huis is alles voor elkaar, de oudste twee gaan naar school en ik ga met de baby in de kinderwagen naar kantoor.

De eerste week ging goed. Niemand rekent op mij. Na de mailtjes te hebben beantwoord en wat betalingen te hebben gedaan, rijd ik rustig tegen een uurtje of 11 naar huis. Alles is onder controle.

Hoe harder ik probeer alle ballen in de lucht te houden, hoe meer de baby huilt

Inge de Vries, komkommerkweker in Erica

Nu, twee weken later en na het beantwoorden van nog wat mailtjes, weet iedereen dat ik weer aan het werk ben. Afsluiting van de boekhouding, loonadministratie, opgave van pensioenen, uitgestelde audits, controles van de gemeente, ziektemeldingen die aandacht nodig hebben, cijfers voor de bank, oplevering van de nieuwe kas, Kom in de Kas, Greenport Noord; het houdt niet op. Hoe harder ik probeer alle ballen in de lucht te houden, hoe meer de baby huilt.

Eigenlijk een rare gedachte dat toen ik klein was, er in ons dorp nog geen crèche was. Dat moeders hun kinderen bij zich hielden tot ze een paar uurtjes naar de peuterspeelzaal gingen. Ze gingen pas weer werken als de kinderen allemaal op school zaten. Wat dat betreft is er veel veranderd in één generatie. Studeren en daarna aan het werk gaan is tegenwoordig normaal en thuisblijfmoeders hebben het gevoel dat ze zich altijd moeten verdedigen.

Voor nu werkt het gewoon even niet en dat is oké. Ik steek nog een maandje mijn kop in het zand, probeer zo rustig mogelijk alle ballen in de lucht te houden en breng eind februari met een kleine traan mijn kleine baby naar de crèche. Dus voor alle mensen die nog wachten op een actie van mij, nog even geduld. Ik ben bijna uit mijn babybubbel.