Samenwerken als één boerenteam

Boeren zijn net mensen, heel verschillend. Sommigen zijn links, anderen zijn rechts. De een houdt van cijfers, de ander van trekkers. Groot-klein, intensief-extensief, noord-zuid: de verschillen zijn enorm. Het is haast onmogelijk om zoveel verschillen door één persoon te laten vertegenwoordigen.

Toch hebben we meer gemeen dan we verschillen. Elke boer is trots op zijn boerderij, zijn vee, hij staat er dag en nacht voor klaar. Ook zijn we met z'n allen een minderheid geworden in een snel veranderende wereld die steeds meer van ons vraagt en steeds minder van ons begrijpt.

Praten

Als LTO Noord-afdeling Gelderse Vallei behartigen we de belangen van onze leden zo goed mogelijk. Dat doen wij vooral door praten. Met wethouders, waterschap, natuurclubs, Statenleden of raadsleden.

Maar ook door onze stem te laten horen in regionale overlegplatformen en de vakgroepen van LTO Nederland. Zo hopen we eraan bij te dragen dat ook hun belang wordt meegewogen. De resultaten zijn soms moeilijk meetbaar, maar wel relevant. Wij doen ertoe.

Landelijk niveau

LTO Nederland doet hetzelfde op landelijk niveau. Door te praten met ambtenaren, parlementariërs, ministers en milieugroepen zijn we ook daar in beeld. In overlegplatforms als de SER en VNO-NCW doet LTO ertoe en zorgen we ervoor dat we als landbouw niet alleen staan. Met de steun van anderen staat de landbouw veel sterker in het overlegmodel waar Nederland nu eenmaal door wordt bestuurd.

Het is ons duidelijk dat een grote groep boeren al dat praten met partijen maar zinloos vindt. Niet de arbeid maar het resultaat van een vergadertafel wordt gewogen. Als dat niet bevalt, krijgt LTO er flink van langs, juist van boeren die er zelf helemaal niets aan hebben bijgedragen. Dat komt hard bij ons aan.

Stikstofcrisis

Door de stikstofcrisis werd duidelijk hoe de positie van boeren in Nederland ervoor staat: natuur en verdere verstedelijking staan hoger op de agenda van het kabinet en de samenleving. Dit besef mobiliseerde een grote groep mensen die zich normaal niet met politiek bemoeit en leidde tot een breedgedragen demonstratie op 1 oktober.

Hiermee werd de basis gelegd voor het Landbouw Collectief. Een samenwerking tussen dertien boerenclubs waarin de kracht van een netwerk, ambtelijke ondersteuning en overleg werd gecombineerd met een harde opstelling en pittig taalgebruik. Dat dit niet gemakkelijk en met veel emotie gepaard gaat, is logisch. De cultuurverschillen zijn zo groot dat het collectief nooit in één club kan opgaan.

Alle boeren

Hoe de belangenbehartiging in de toekomst er wel uit komt te zien, is onzeker. Het zou mooi zijn als er een model wordt gevonden waarin letterlijk alle boeren een plek vinden en op hun wijze, ook financieel, bijdragen aan belangenbehartiging. De een zal zich meer thuis voelen bij een actiegroep, de ander bij boer-burgerverbinding of het klassieke vergader- en poldermodel.

We zijn als agrarische sector zo klein geworden dat we ons niet kunnen veroorloven elkaar af te vallen. We zullen met respect voor elkaar moeten samenwerken om belangenbehartiging overeind te houden in deze moeilijke tijd. Niet als één club, maar wel als één team.

Ben Apeldoorn