'Moeten we sector wel in stand houden?'

Ruben van Doorn noemt zichzelf een echte stadsjongen. 'Ik ben geboren en getogen in Utrecht. Als kleine jongen woonde ik in de wijk Overvecht. Dat was toen nog een nieuwe wijk die dicht tegen de polder aan lag. Maar ik kende er toen geen boeren.'

Op de lagere school zat er maar één jongetje in de klas met een agrarische achtergrond, herinnert Van Doorn zich. 'Ze hadden kassen thuis. Daar kwam ik dan weleens. Maar ik weet alleen nog dat het er erg warm was.'

Ook nu komt de studieadviseur aan de Universiteit Utrecht in zijn dagelijkse leven geen boeren en tuinders tegen. Maar door de boerenacties is hij zich wel wat meer gaan verdiepen in de land- en tuinbouwsector in Nederland. 'Ik realiseer me dat ik dacht dat het boerenleven zich alleen in het noorden en oosten van het land afspeelde. Dat is natuurlijk niet zo.'

Economische blik

Van Doorn heeft de afgelopen periode ook met een economische blik naar de land- en tuinbouw gekeken. 'Ik heb mezelf de vraag gesteld of we bedrijven in de sector wel in stand moeten houden als ze het niet redden. Dat doen we ook niet bij andere bedrijven, zoals een ambachtelijke bakker of zo.'

Maar hij beseft ook dat er bij boeren andere zaken meespelen. 'In ons land worden hoge eisen gesteld aan de productie van voedsel en de concurrentie met het buitenland is niet altijd eerlijk. Dan moeten we de sector misschien wel van overheidswege beschermen, omdat deze het beter en innovatiever doet dan elders. Het gaat daarbij immers om fundamentele waarden, zoals dierenwelzijn en een beter milieu.'

Een kloof tussen boeren en stedelingen ziet Van Doorn niet. 'Ik karakteriseer een stedeling als een consument, een boer is een producent en die productie speelt zich ergens anders af.'