Vega, ik heb er niets mee

Deze week is het thema van The Great British Bake Off vega. Het is duidelijk: veganistisch heeft de wind mee.

Iemand vertelde me ooit hoe je een vegetariër kan herkennen. Die hoef je niet te herkennen, hij schreeuwt het zelf luidkeels rond. Als iemand tegen mij zegt dat hij of zij geen vlees eet, komt daar vaak de opmerking 'maar ik eet wel vis, hoor' achteraan. Als ik dan vraag of dat gevangen of gekweekte vis is, wat visserij voor schade geeft aan het ecosysteem en wat het verschil is tussen viskwekerij en veehouderij, zijn dat vervolgens heel lastige vragen.

Het lukt me niet om me in de gedachten van een vegetariër of veganist te verplaatsen. Natuurlijk staat het iedereen vrij om iets wel of niet te eten en iets wel of niet lekker te vinden. Maar vegetarisch gaat in tegen alles waar ik voor sta en in geloof. Dat ik het recht heb om mijn vee op te eten, net zoals ik de plicht heb om er goed voor te zorgen.

Ik ben een trotse melkveehouder en ik ben ervan overtuigd dat ik een gezond en verantwoord product produceer. Een vegetariër zegt in feite: 'Al maak jij je product nog zo bewust of duurzaam of diervriendelijk, dan eet ik het nog niet'.

Daarmee verliest hij niet alle, maar wel een gedeelte van zijn recht van spreken. Ik denk dat het erg belangrijk is dat wij boeren luisteren naar de klant. En wie geen vlees of zuivel gebruikt, is geen klant. Hooguit onderdeel van de maatschappij.

Iemand die vindt dat het helemaal anders moet met de veehouderij, kan die verandering alleen maar in gang zetten door producten te kopen die aan zijn eisen voldoen. Anders blijft het toch roepen langs de zijlijn en een slecht excuus om een jaarlijkse vliegvakantie goed te praten.