Chinese bloementeelt loopt achter feiten aan

De snijbloem is voor de Chinese consument een relatief nieuw fenomeen. Traditioneel zijn ze bekender met bloeiende planten. Eigenlijk schaften ze snijbloemen alleen aan voor speciale gelegenheden, zoals trouwerijen en begrafenissen.
Dit staat in het rapport ‘Overview of the Floricultural Sector in China 2018’. Het rapport is vorige week tijdens de Hortiflorexpo IPM Shanghai in opdracht van de Nederlandse ambassade in Peking gepresenteerd.

Met de economische vooruitgang in China en de adoptie van de Westerse leefstijl is de snijbloem snel in zwang geraakt. Volgens de schrijvers van het rapport schaffen Chinese consumenten bloemen meer en meer aan als cadeau of ter opfleuring van huiskamers van de middenklasse en rijkere Chinezen.

E-commerce

De verkoop van bloemen in China gebeurt grofweg op twee manieren: via markten of internetverkoop. Bloemisten zijn er nauwelijks, ook niet in de grote steden. E-commerce is het verkoopkanaal voor bloemen dat de laatste jaren sterk is uitgedijd. De gouden generatie (geboren tussen 1990 en 2008) maakt hier vooral gebruik van.

Flower Plus is de naam van een van de websites die als een komeet omhoog is geschoten. Het bedrijf verwerkt zo’n twee miljoen orders per maand, schrijven de samenstellers van het rapport. De totale Chinese e-commercemarkt vertegenwoordigde in 2016 een waarde van 2,2 miljard euro. De verwachting is dat dit 7,8 miljard euro is in 2019.

Binnenlandse productie

De binnenlandse producenten van snijbloemen kunnen niet aan de stijgende vraag voldoen. De belangrijkste in China geproduceerde bloemen zijn roos, anjer, lelie, gladiool, chrysant en gerbera. In 2016 was het areaal snijbloemen in het Aziatische land 64.500 hectare groot.

In vergelijking met tien jaar eerder is het oppervlak met 50 procent toegenomen. Dat het areaal verder zal toenemen, is onwaarschijnlijk. In het dertiende vijfjarenplan (2016-2020) heeft de Chinese overheid bepaald dat de totale oppervlakte voor sierteelt niet mag toenemen. Bovendien heeft de sierteelt, wat areaal betreft, de concurrentie van voedingsgewassen te duchten.

Logistiek probleem

Het belangrijkste productiegebied is de provincie Yunnan in het zuiden van het land. Yunnan ligt echter ver van de belangrijkste stedelijke markten, waardoor de Chinese sierteelt een logistiek probleem heeft. Daar komt bij dat de productie kleinschalig is, dat de telers te maken hebben met stijgende kosten voor arbeid, gewasbescherming en mest, dat er weinig kennis is en dat de koelketen niet in orde is.

Telers zetten hun bloemen af op bloemenmarkten waar allerlei spelers in de keten (tot consumenten aan toe) samenkomen en die in de regel worden gerund door lokale of regionale overheden. Deze markten hebben doorgaans geen adequate koelmogelijkheden, die vaak evenmin in het verdere logistieke proces voorhanden zijn. Daardoor is er veel verlies van product, met name in de zomer.

Weinig kennis

Bovendien is er in de keten weinig kennis over bloemen. Dat leidt tot kwaliteitsverlies en heeft tot gevolg dat het imago van de Chinese snijbloemen matig is, zo schrijven de samenstellers van het rapport. Dat weerspiegelt zich in de prijs.

Opvolging is ook een probleem in de Chinese sierteelt. De meeste kwekers zijn van middelbare leeftijd of ouder. Er is weinig animo onder jongeren om in de agrarische sector aan de slag te gaan. Ze trekken van het platteland naar de steden.

Door deze ontwikkelingen is de Chinese import van bloemen de laatste jaren gestegen. De belangrijkste buitenlandse leveranciers zijn Colombia, Ecuador, Kenia, Ethiopië en Nederland. Zo is bijvoorbeeld Royal FloraHolland in 2015 in het Aziatische land neergestreken om de verkoop van bloemen in het land in goede banen te leiden.