Hoera, een tweeling...

Vreemd, maar gezien de voorgeschiedenis van koe 59 kon dit maar één ding betekenen: er was weer een meerling op komst.

Al twee keer eerder beviel de vijfjarige koe van een tweeling. Zonder al te veel problemen: haar conditie was goed en van een lebmaagdraaiing of slepende melkziekte was nooit sprake geweest. Natuurlijk zijn meerlingen niet bepaald gewenst, maar het was geen reden om de koe vervroegd af te voeren.

De weeën zetten nu goed door. De kop en voorpoot staken al naar buiten. En precies op het moment dat Jurre de veearts belde om te helpen bij de puzzel waar de bevalling op uit leek te draaien, verscheen de andere voorpoot.

Waar die ineens vandaan kwam, blijft een raadsel, maar een kwartier later was de boerderij een stier- en vaarskalf rijker.

'Tweemaal beschuit met muisjes' postte ik de volgende ochtend op onze sociale media. 'Scoort' de geboorte van een kalf normaal gesproken al goed, een tweeling kan rekenen op ruim honderd likes, hartjes en jubelkreten: 'Wat een schatjes, gefeliciteerd. Veel geluk ermee.'

Geluk, tja. Ik wist heus wel beter. Van een stier-vaarstweeling zal de vaars in 90 procent van de gevallen onvruchtbaar zijn. In de baarmoeder zijn de bloedbanen van de kalveren met elkaar in contact gekomen, waardoor bloedcellen zijn uitgewisseld.

Bij kalveren van gelijk geslacht is dit geen probleem, maar bij een stier-vaarstweeling zal de vaars kenmerken van beide geslachten bezitten. Een kween. En daar kan een boer niets mee.

Na enig dubben vond ik dat ons publiek deze waarheid moest kennen. Want feit is dat beide beestjes naar de kalvermesterij gaan en nog voor hun eerste verjaardag als kalfslapje worden opgediend.

Geen schattig nieuws, emoticons met tranen. Weer een sprookje uiteengespat.