Inundatie maakt zeef- of tarragrond ziektevrij

Wat het effect is, bekijkt HLB in Wijster op proefboerderij 't Kompas in Valthermond. De inundatieproef moet zeef- of tarragrond weer veilig maken om te gebruiken. Zeef- of tarragrond is een bron van verspreiding van aardappelziektes.

Bij zeef- of tarragrond komt de grond van veel aardappelpercelen bij elkaar. Deze grond kan plantparasitaire organismen bevatten. Verspreiding hiervan over het akkerbouwbedrijf kan tot nieuwe problemen leiden. Om bedrijfshygiënische redenen is het raadzaam deze grond te saneren.

Praktische oplossing

Met de proef bekijkt onderzoeker Egbert Schepel van HLB of inundatie een praktische oplossing is. Op proefboerderij 't Kompas is het einde van een wijk afgedamd en afgedekt met twee lagen plastic. De zeef- of tarragrond van de proefboerderij is hier in april in gestort en in mei onder water gezet. Waarschijnlijk blijft dit zo tot oktober of november.

'Belangrijk is dat de zeef- of tarragrond continu onder water blijft, want we moeten een zuurstofloze situatie creëren. Vanuit de wijk pompen we water bij', legt Schepel uit. 'In het najaar hopen we dat de zeef- of tarragrond vrij is van cysten en na droging weer terug kan naar de percelen.'

Zakjes

Om dat te kunnen controleren, zitten er zakjes met aardappelcysten in de zeef- of tarragrond. De onderzoekers weten wat er in de zakjes zit en kunnen zo het resultaat van de inundatie meten. Als referentie is er ook tarragrond in een IBC-tank gedaan zonder water.

'We kunnen zo in de loop der tijd nagaan wat voor doding er aan aardappelcysten is', zegt Schepel. Behalve naar aardappelmoeheid gaat de HLB-onderzoeker kijken naar ringrot, bruinrot, wratziekte en chitwoodi. 'We weten dat chitwoodi ook gevoelig is voor inundatie.'

Eind mei was het water in de afgedamde wijk voortdurend aan het borrelen. Volgens Schepel komt de gasvorming door de vertering van het organisch materiaal in de zeef- of tarragrond. De relatief hoge temperaturen dit voorjaar bevorderen dit. 'Zodra het borrelt, raakt de zuurstof op een gegeven moment op. Het lijkt dus effect te hebben.'

Tien weken

Het advies van Schepel is om de zeef- of tarragrond minimaal een week of tien onder water te laten staan. 'In september of oktober kun je het water eruit laten lopen. In oktober of november is de grond eruit te halen, op tijd om het bassin te vullen met nieuwe zeef- of tarragrond.'

Bij proefboerderij 't Kompas is het bassin 2,5 à 3 meter diep. Water vanuit de wijk is makkelijk op te pompen om zo de zeef- of tarragrond onder water te houden. 'Graaf zo'n bassin niet te dicht bij het woonhuis in verband met mogelijke stank', luidt het advies van Schepel.

Zestien weken

Het is niet de eerste keer dat HLB in Wijster onderzoek doet naar het effect van inunderen op ziekteverwerkers in zeef- of tarragrond. In 1990/1991 kwam HLB tot de conclusie dat inundatie van zeef- of tarragrond gedurende zestien weken in de zomer een goede bestrijding geeft van aardappelcysteaaltjes, het noordelijk wortelknobbelaaltje, het vrijlevend wortelaaltje en diverse onkruiden.

Bij de proef zijn grote ronde buizen gevuld met grond 50 centimeter diep onder water gezet. Uit de resultaten blijkt dat bij alle grondsoorten na twee maanden inunderen ruim 90 procent van de aardappelcysten is gedood. Na zestien weken neemt de doding toe tot bijna 100 procent. Belangrijk is dat de temperatuur voldoende lang boven 15 graden Celsius blijft.