Kusje voor mijn zusje

Column Multifunctionele landbouw Hanna Hilhorst 09 jan 2018 om 13:15uur

Ze is er. Mijn meisje, onze dochter. De kleine zus. Geboren op de boerderij, in hetzelfde bed als haar broers.

De bevalling begon de dag voor Sinterklaas, einde middag. Ik had met alles rekening gehouden, maar niet met dit tijdstip. Het kwam ook helemaal niet uit; ik stond op het punt te gaan koken. Jurre was in de melkput. Ik negeer het gewoon, dacht ik nog. Dwaas liep ik naar de boerderijwinkel om de ingrediënten voor pasta pesto te halen.

Thuis werd de pijn erger en zette ik de jongens achter de tv. Brandweerman Sam was nu ook eens mijn redder in nood. Op de bank begon ik weeën weg te puffen en kon ik het niet meer ontkennen: vanavond zou onze dochter geboren worden. Ik wachtte tot Jurre thuiskwam en vertrok naar boven. Drie uur later lag ze in mijn armen. Overweldigend, opnieuw.

Moeder van drie, al mijn wensen vervuld. Het is hectisch, het is prachtig. Zoveel kwetsbaar leven onder één dak. Na jaren dromen heb ik mijn kinderen ontmoet, ken ik hun gezicht. Weet ik hoe ze heten. Wie ze zijn, zal nog blijken. Voor nu zijn ze alles.

Op de bank begon ik weeën weg te puffen en kon ik het niet meer ontkennen: vanavond zou onze dochter geboren worden

Hanna Hilhorst, zorgboerin in Echten

Olle heeft zichzelf tot 'kusjesmachine' benoemd en staat de hele dag aan. 'Een kusje voor mijn zusje.' Ze groeit ervan. Joris was nog wakker, toen ik de baby eruit perste en kijkt me nog steeds met verschrikte ogen aan. 'Mama niet meer huilen?' De baby zelf had twee weken nodig om te leren wat dag en nacht is. Ook niet gek, met alle donkere dagen.

De deelnemers brachten tekeningen en cadeaus aan de deur. Jet knutselde een luiertaart. Allemaal probeerden ze een eerste glimp van de baby op te vangen. Vooral Ernst deed pogingen met de kraamzuster mee naar binnen glippen. Na vier dagen lieten we hem toe. 'Kom, je hebt de primeur.' Met zijn grote handen aaide hij mijn dochters wang. 'Wat is ze mooi', fluisterde hij. 'Als zij twintig is, ben ik 52. Mag ik haar dan versieren?'

's Nachts lig ik met mijn dochter in het grote bed. Papa slaapt een paar weekjes beneden - het melken gaat door. En hoewel ik elke minuut slaap kan gebruiken, kijk ik urenlang naar haar. Zwarte haartjes, mooie ogen. Haar huidje zo zacht. Haar handje in de mijne, haar adem tegen mijn lippen. Ze is er. Haar naam is Roos.