Stunt op pumps

Column Multifunctionele landbouw Hanna Hilhorst 24 okt 2017 om 13:15uur

'Dit is zo gek, zo bijzonder. Ergens heb ik altijd geweten dat deze dag zou komen en tegelijkertijd leek het zo'n verre droom. Een boek uitbrengen was iets voor Martin Bril, Sylvia Witteman, Eva Hoeke. En nu ben ik ineens hun collega. In de agrarische categorie.'

Zo begon vorige week mijn toespraak ter ere van de lancering van mijn columnbundel. Op ons erf - in de warme herfstzon - omringd door familie, vrienden, collega's, klanten, deelnemers en lezers van Nieuwe Oogst. Tussen hen ook twee mannen in pak: hoofdredacteur Patrick Bramer en onze burgemeester, aan wie ik graag het eerste exemplaar wilde uitreiken.

Als verrassing hadden mijn collega's onderling afgesproken op pumps te verschijnen. Hilarisch en hartverwarmend, zeker als je weet dat het mensen zijn die liever op klompen of ander praktisch schoeisel lopen.

Zelfs de mannen - onder wie mijn echtgenoot - hadden bij de kringloopwinkel wat exemplaren in hun maat gevonden. De opoffering alleen al: hun brede voeten gepropt in de elegante hak - stevige enkels en harige benen erbovenuit stekend. Zonder dat ze het wellicht zo bedoeld hadden, voelde het voor mij als een enorme steun. Niet iedereen was het altijd eens geweest met mijn columns, maar nu waren ze trots. En lachten we samen hard.

Ook voor de deelnemers voelde de presentatie als een speciaal moment. 'Onze boerderij is nu echt beroemd', zei deelnemer Linda blij. 'We komen op televisie en staan in de krant. Gea en ik hebben na jouw speech zelfs met de burgemeester gepraat. Ik heb hem verteld waar ik woon. Daarna heb ik hem naar zijn auto gebracht. Een hele luxe, grijze auto.'

'Sta ik ook in je boek?' vroeg deelnemer S. 'Ja? Wel met een andere naam toch?' 'Ik noem je Naomi.' 'Naomi? Gatver, zo wil ik helemaal niet heten. Kon je geen andere naam verzinnen?'

'Hoe heet ik? Hoe heet ik?' riepen alle deelnemers nu in koor. 'Wil je ook een verhaal over mij schrijven? En mag ik je handtekening?'

De signeersessie vroeg om creatieve woorden richting kopers. En om een pen die niet vlekte - lastig, zo'n linkerpootje. Maar al met al voelde ondergetekende zich rijk. Met haar leven, haar werk, de mensen om haar heen. Misschien dat iemand wel aan Patrick Bramer moet vertellen dat zwangere vrouwen geen wijn drinken. Maar toch bedankt voor de mooie fles. En voor het uitgeven van mijn boek.