'Het is mooi mensen om je heen te hebben die willen helpen'

Los van het bestaande bedrijf is een nieuwe stal gebouwd. De installateur is druk bezig met de inrichting van de melkstal. Nog een paar weken, dan kunnen de koeien in de nieuwe stal worden gemolken en kan de familie een lange periode van tegenslagen afsluiten.

Wilde je altijd al boer worden?

'Na de havo ben ik naar de hls gegaan. Ik zat vol van de agrarische sector, maar twijfelde nog of ik wel boer wilde worden. Ik deed thuis niet zoveel met de koeien, ik zat meer op de trekker. Toen ik stage liep op een melkveehouderij in Denemarken, ging de knop om. Die boer had al zijn landwerk uitbesteed en richtte zich volledig op zijn koeien. Daar kwam ik voor het eerst echt met koeien in aanraking en toen kreeg ik thuis de smaak ook te pakken.

'Toen ik thuis aangaf dat ik het bedrijf wilde overnemen, zijn we begonnen met plannen maken. Mijn vader wilde niet meer in melkquotum investeren, maar we hebben samen nog wel stallen bekeken. We richtten ons toen al op het einde van de melkquotering.'

Wanneer kwam de omslag?

'In april 2009, een jaar nadat ik in Denemarken was geweest, werd mijn vader ziek. We zaten midden in het maken van toekomstplannen voor het bedrijf. Op een gegeven moment werd duidelijk dat hij niet meer al het werk kon doen en niet meer kon melken en dat heb ik toen met mijn moeder opgepakt. Ik molk 's ochtends, ging naar school en molk s avonds weer. Als het druk was met maaien en inkuilen, bleef ik thuis. Het leek aanvankelijk beter te gaan met mijn vader, maar in april 2011 is hij overleden.'

Hoe sloeg je je door die periode heen?

'We hadden voor een deel bedrijfsverzorging, maar we hebben ook enorm veel steun gehad van de buurman, boeren in de omgeving en familie en vrienden.

'Ik zat dan wel op de landbouwschool, maar kwam in de praktijk veel situaties tegen waarmee ik me geen raad wist. Dan konden - en kunnen dat nog steeds - we altijd een beroep doen op boeren in de buurt. Ze hielpen me met technische dingen zoals het afstellen van de kunstmeststrooier, liepen met me door het land om te beoordelen of er gemaaid kon worden of sprongen bij als er iets met de koeien aan de hand was.

'Een neef van mijn vader werd onze bedrijfsadviseur en is dat nog steeds. Mijn kameraden van school helpen me al zeven jaar met het uitmesten van de stallen. Dat is spontaan ontstaan toen mijn vader ziek was en ik met een schouderblessure zat. Nu is het een traditie, met bier en shoarma na afloop.'

Wat vond je tot nu toe het moeilijkste aan boer zijn?

'De muizenplaag. Al het land was zwart, er was geen gras meer over. Dat kostte ons de derde en vierde snede en het jaar daarna de eerste twee sneden. We hebben al het land opnieuw moeten inzaaien en veel voer aangekocht. We hebben trouwens ook honderd balen kuil gekregen van een boer uit Noord-Holland. Dat was een mooi gebaar.

'Ik zat nog midden in het leerproces en kreeg de graslandplanning net een beetje in de vingers. Die muizenplaag heeft me meer stress opgeleverd dan de lage melkprijs. Het was het allermoeilijkste uit mijn carrière tot nu toe.'

Doe je dingen anders dan je vader?

'Mijn vader was een echte gehaltefokker, terwijl ik liever wat meer kilo's wil, maar echt grote veranderingen zijn er niet doorgevoerd. De bedrijfsvoering heeft weinig onder de hele situatie te lijden gehad; we hebben ons er ondanks alles goed doorheen geslagen. We hebben net het certificaat voor de zesde 100.000 kilo-koe van het bedrijf binnen, mijn tweede, en zijn daar best trots op. Ik voer niet snel een koe af en ben net als mijn vader een koeienboer. Mijn vader had al ingezet op groei en daar ga ik mee verder.

'Maar ik mis wel een klankbord. Je moet jezelf veel dingen aanleren en eigen maken. Dan is het mooi dat je andere mensen om je heen hebt die je daarbij helpen. Maar we nemen uiteindelijk zelf de beslissingen.'

Wat zijn je toekomstplannen?

'Als afstudeerproject heb ik een ondernemingsplan voor ons bedrijf gemaakt. Ik heb verschillende opties uitgewerkt en de bouw van een nieuwe stal en geleidelijke groei kwamen als beste naar voren.

'We zijn langzaam gegroeid met de veestapel, maar de bouw van een nieuwe stal liep vertraging op. We zitten op een archeologische terp in een buurtschap en dat bracht problemen met zich mee in de vergunningverlening. We wilden aan de bestaande stal bouwen, omdat de melkstal nog maar tien jaar oud is, maar dat bleek niet mogelijk.

'Het faillissement van het bouwbedrijf zorgde ook weer voor vertraging, maar de stal staat er nu en kan bijna in gebruik worden genomen. De nieuwe stal heeft een capaciteit van 125 boxen en die wil ik geleidelijk aan vullen. Over tien jaar hoop ik dat de stal vol is met wat meer grond en dat ik het bedrijf van mijn moeder kan overnemen.'

Hoe kijk je aan tegen de actuele ontwikkelingen in de melkveehouderij?

'Toen we met de bouw begonnen, waren de fosfaatrechten een feit; daar hebben we mee te doen. We zaten op 2 juli 2015 ruim in het vee, dus dat is een meevaller. De derogatie wordt nog spannend, maar als je goed je best doet, blijf je er wel. De uitdaging wordt wel steeds groter. Het is jammer dat er steeds minder opvolgers zijn, maar dat biedt weer kansen voor de blijvers.

'Waar ik me vooral zorgen over maak, is de verdeeldheid in de sector. We moeten juist één geluid laten horen, anders worden we de speelbal van de politiek.'